กิตติกานต์
แว่วสำเนียงเสียงไพรไหวแผ้วผ่าน
สาดสำเนียงเสียงลำธารกังวานแว่ว
เงียบสงัดกลางไพรในถิ่นแนว
รับรู้แล้ว เรไร ในค่ำคืน
หยดน้ำค้างเวิ้งว้างไม่ว่างเปล่า
กลางขุนเขาสอยดาวปลุกเราตื่น
หนาวน้ำค้างกลางไพรไร้ไฟฟืน
ผ้าห่มผืนหลับใหลได้ไม่หนาวเกิน
พอยามเช้ารื่นรมย์ชมปักษี
หลากพันธุ์มีที่สอยดาวเจ้าบินเหิน
ชื่นน้ำค้างวาววับจับจิตเพลิน
เขาพาเดินที่ใดเราไปกัน
กับบทเพลงแห่งสอยดาวเฝ้าฝันถึง
เพลงบทหนึ่งขับลำนำกับคำมั่น
สงบเงียบกลางป่าเขาเราผูกพัน
สายสัมพันธ์สานป่าอยู่คู่คงไทย
กับคืนนี้ใต้แสงดาวเราอบอุ่น
พอเคยคุ้นกลิ่นพนาที่อาศัย
ร่วมร้องเพลงขับกล่อมน้อมหัวใจ
เพื่อพงไพรสอยดาวอยู่คู่แผ่นดิน.
1598
2
0
หน้าส่วนตัว
