พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เหนื่อยจริงจริง ชาวนา หลังสู้ฟ้า
ต้องก้มหน้า ก้มตา น่าเวียนหัว
เหนื่อยก็เหนื่อย อ่อนล่า ใจนึกกลัว
สู้กับตัว ตัวเอง กลางแดดลม
แหงนหน้าขึ้น ทีไร ใจเต้นรัว
เหมือนเมามัว ตาลาย ไม่สุขสม
ต้องคอยยืน หลับตา พาเศร้าตรม
ทุกข์ระทม จริงจริง เราชาวนา
หลังก็เจ็บ เอวก็ปวด แสนรวดร้าว
เมื่อถึงคราว กลางคืน ทั้งแข้งขา
แสนเหน็ดเหนื่อย หมดแรง แฝงน้ำตา
ใจอ่อนล้า กับความจริง ที่ฝืนทน
ใจเริ่มท้อ เหนื่อยล้า ที่เป็นอยู่
ไม่อยากสู้ อีกแล้ว ไม่อยากสน
อยากจะหนี ไปให้พ้น กับความจน
ต้องดิ้นรน ขนาดไหน ไกลความจริง
964
5
0
หน้าส่วนตัว
