din
เธอหมองหม่น........
ที่เป็นคนเฝ้ารางข้างทางฝัน
เหนื่อยจะเป็นคนที่ไม่สำคัญ
เป็นคนที่ใจฉัน....มันไม่มี
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเจ็บ
เธอหนาวเหน็บมีทุกข์ไร้สุขศรี
เมื่อเธอแย้มแจ่มใสในท่าที
ใครจะรู้...เธอมี...ที่ขื่นใจ
หากฉันรู้เธอมีที่เจ็บปวด
เธอร้าวรวดขื่นขมตรมไฉน?
ต่อให้ฉันหม่นหมองครองฤทัย
ก็จะไม่ปริปากฝากถ้อยคำ
วันนี้เธอสบายดีอยู่หรือเปล่า
ฉันหงอยเหงาหมองหม่นจนเพ้อพร่ำ
อยากบอกคนดีไว้ให้ใจจำ
โปรดอย่าทำอย่างที่แล้วแล้วมา
หากรักใครจริงใจก็ให้บอก
ความช้ำชอกจะได้ไม่เยือนหา
หากเก็บไว้ขื่นขมตรมอุรา
คนช้ำกว่าเป็นฉันมิใช่เธอ
ฉันรักเขา...เมื่อเขาเมิน...จึงเก