บนข.
เมื่อจันทร์ยิ้มพริ้มเพราให้เราเห็น
มีดาวเด่นเป็นตาท่ามฟ้าใส
เป็นรูปพักตร์ลักยิ้มอิ่มละไม
เหมือนมีใครคอยจ้องมองโลกา
อันรอยยิ้มแห่งจันทร์นั่นจำเพาะ
เป็นยิ้มเยาะเย้ยหยันกันแน่หนา
คงทุเรศเหตุการณ์ผ่านสายตา
ดวงจันทราจึงยิ้มเหมือนทิ่มแทง
ถุย...ชาวโลกขี้เหม็นก็เช่นนี้
นั่นโน่นนี่ชี้ชัดความขัดแย้ง
สัตว์ประเสริฐแค่นามความสำแดง
สิ่งแสแสร้งมายาจันทรามอง
ปากมนุษย์พร่ำเพรียกเรียกสันติ
แต่กลับริการร้ายหมายหม่นหมอง
บ้างเรียกร้องสามัคคีมีปรองดอง
แต่กลับจ้องบีฑาเข่นฆ่ากัน
พันธุ์มนุษย์ยื้อแย่งเข้าแบ่งโลก
บริโภคอหังการ์หฤหรรษ์
ห่างสำนึกชั่วดีในชีวัน
มิต่างชั้น
1648
7
0
หน้าส่วนตัว
