เชษฐภัทร วิสัยจร
รักถูกเขาทำร้ายวอดวายแล้ว
ไม่เหลือแววความหวังครั้งเคยหวาน
เขารุมเหยียบรุมย่ำซ้ำประจาน
ฉันซมซานซบสะอื้นกับผืนทราย
ฉันกล้ำกลืนขื่นขมทุกข์ขลุกความแพ้
เมื่อรักแท้รันทดหมดความหมาย
ตะวันดับดาวเลือนเดือนละลาย
ความเลวร้ายหลอนรุกทุกข์ผูกพัน
ใจต้องหัดฮึกเหิมเริ่มห่ามห้าว
เพื่อทุกก้าวเหยียบย่างอย่างมุ่งมั่น
น้ำตาอาบแก้มกลืนทุกคืนวัน
คำเย้ยหยันย้ำผ่านจนด้านชา
แต่เมื่อพบคนดีสุดที่รัก
เธอฟูมฟักหัวใจคนไร้ค่า
ช่วยล้างรอยเลอะดินสิ้นราคา
ด้วยน้ำตาใสซึ้งตรึงน้ำใจ
สองมือเธอยึดมั่นให้ฉันสู้
สองตารู้รักซ่อนความอ่อนไหว
สองโลกลบโศกคือสื่อสองใจ
สองรักใหม่ผสานสร้างสองทางเดิน
จึงร่วมทางคนดี
1114
2
0
หน้าส่วนตัว
