พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4414.html
......
ตะวันแห่งอรุณรุ่ง..
กำลังผันดวง..เยี่ยมโพยม
แย้มสาย..พรายแสงมาทายทักผม..แลผืนหล้า
ในเวลาอุษาสาง
ที่...
หยาดพราวน้ำค้างยังหยดเย็นเฉกเช่นทุกวัน
ผมค่อยๆ...ลืมตา..
มองลอดบานหน้าต่างออกไป..
ดูฟ้าเมืองลวงเมืองหลวง
ที่..
ถูกปวงควันมลพิษ
พากันพ่นใส่ จนหาความกระจ่างใสแทบไม่มี
ม่านเมืองถูกแหวกด้วยสรรพเสียงอึงอล
ทั้งเสียงแห่งรถยนต์
เสียงผู้คน
เสียงนกกา...ที่ต่างพากันตื่นแต่ย่ำรุ่งมุ่งหาเช้ากินค่ำ
อันคือวัฏวนแห่งการดำรงชีวิตรอดให้ปลอดภัยไปวันวัน
ในศีรษะผมปวดหนึบ จนผมรู้สึกร้าวรวดไปทั้งขมับ
และ...
ทำให้ผมแทบไม
2772
7
0
หน้าส่วนตัว
