windsaint
สายฝนหล่นลงหยดจากฟ้า
หยาดหยดมาที่หว่างกลางใจฉัน
ฝนหยดหยาดหวาดกลัวรักรำพัน
คำคำนั้นพี่ว่ารักและหวังดี
ห่างจากฝนฝนจางให้ห่างหาย
พอฝนคลายคล้ายรักก็วิ่งหนี
เปลี่ยนเป็นรุ้งแสนสวยงามฤดี
สายนทีจางหายมลายไป
อยากหยิบรุ้งหลังฝนที่ปลายฟ้า
อยากเก็บมาใส่กล่องใบใหญ่ใหญ่
อยากเอามาเชยชมให้สมใจ
อยากเก็บไว้ไม่ปล่อยให้ไกลตา
แต่จะเอื้อมเท่าไหร่ก็ไม่ถึง
แต่นิ่งดึงยิ่งไกลไปสุดหล้า
เหมือนเธอซึ่งอยู่ไกลจนสุดฟ้า
จะเอื้อมคว้าเท่าไหร่ไม่ถึงเธอ
คว้าเท่าไหร่ก็กลายเป็นอากาศ
คว้าเท่าไหร่ไปไม่ถึงอยู่เสมอ
คว้าเท่าไหร่ก็ไปไม่ถึงเธอ
คว้าเท่าไหร่ก็เจอแค่เพียงลม
เหมือนดังรุ้งสดใสที่สวยสด
เหมือนดังรุ
724
6
0
หน้าส่วนตัว
