คิดถึงดะรุณ ณ มะนะทรวง
ผิจะล่วงละเลยกาล
เคยเคียงมะนัสจะระดะสาน
พะจะนา ณ ลานโสม
ยังคงประทับวะจะนะนวล
ฤดิหวนก็เล้าโลม
อาบเอมเกษม-กะมะละโน้ม
จะระคลายละหายหมอง
แม้นเพียงระลึกวะระอนงค์
อภิรมย์สราญครอง
หลากล้นกระแสกะรุณะย์คล้อง
ปฏิพัทธ์ ธ สองมน
ยามเจ้าสะบั้นหะทะยะภักดิ์
มะธุรักละล่วงพ้น
ไร้ถ้อยถวายพิริยะปรน
ดะนุล้วนมิผันแปร
ตั้งจิตประดิษฐ์พะจะนะหวาน
วะระจาร ณ รักแท้
แม้นเจ้ามิเคยจะยะละแล
อุระแผ่ก็เผยความ
ไม่พ้อ ฤ ครวญวะระอนงค์
มะนะคงระเรื่องาม
ยังซับอะดีตระมะย์วิราม
จะละล่วง ผิ กาลนี้
ความเป็นนิรันดร์กะมะละรัก
ก็ประจักษะพร้อมพลี
หนึ่งเด
1253
0
0
หน้าส่วนตัว
