ตราชู
เด็กน้อยกับรถถัง และความหลังเมื่อวันวาน
พ่อครับ......
ผมนั่งนับวันเวียนจวนเจียนหน่าย
ยังจำมั่นวันนี้เมื่อปีกลาย
เราไปถ่ายรูปเพลินเที่ยวเดินทาง
มีรถถังตั้งตระหง่านห้าวหาญแท้
เสียงเซ็งแซ่สุขศรีไม่มีสร่าง
ทหารยิ้มพริ้มอร่ามอยู่ท่ามกลาง
กุหลาบพร่างพรรณรายโปรยปรายพรู
ไยวันนี้หนีหมดหมู่รถถัง
ไม่มายั้งหยุดเฉยเช่นเคยอยู่
ทหารหลายหายหน้าไม่มาดู
ปล่อยให้หนูนั่งคอยน่าน้อยใจ?
ลูกรัก......
ไม่นานนักทหารกล้าคงมาใหม่
ยี่สิบปีข้างหน้าไม่ช้าไป
ลูกจะได้เห็นจริง เห็นสิ่งเดิม
เมื่อผู้ใหญ่ใจต่ำตวงอำนาจ
ล่อลวงราษฎร์ล่มรัฐวิบัติเริ่ม
เห็นแก่ตนจนเต็มข้นเข้มเติม
นั่นคือเสริมไฟอยู่