The sun
บนโต๊ะวางเปล่า
ฉันวางไดอารี่ปกหนา พร้อมปากาสีสวย
บรรจงเขียนเล่าความในใจถึงคนไกล
หลายปีผ่านมา ที่ฉันปิดสมุดนี้ลง พร้อมรอยน้ำตา
หยดน้ำที่ทำให้กระดาษหลายเปียกปอน
ทำให้ฉันหยุดตัวเองลง
เพียงเพื่อทบทวนความคิดใหม่
ฉันก้าวมาถึงครึ่งชีวิตแล้ว
ความสุขที่ฉันเลือก มันอาจเพียงรอยยิ้มเพียงมุมปาก
ที่ได้รับรู้ว่า คนที่ฉันเขียนถึงเขาในไดเล่มนี้
ตอนนี้สบายดี
ฉันส่งความปรารถนาดี ผ่านไปเพียงสายลม
ความคิดถึงที่ฉันมี เป็นเพียงกำลังใจแผ่ว ๆ
ที่รอวันลมหวนคืนมาบ้าง...แต่ก็ไม่มี
ค่ำคืนนี้ ฉันหยุดร้องไห้ไปนานแล้ว
มือที่ค่อย ๆเปิดอ่านทีละหน้าของไดอารี่เล่มนี้
วันนี้เป็นเพียงอดีต ที่ไม่คิดจะย้อนรอ
1047
2
0
หน้าส่วนตัว
