หยาดเพชร...มณีพลอย
เธอส่งรักส่งใจมาใกล้ชิด
ให้ฉันคิดพร่ำเพ้อละเมอหา
อยากมีเธออิงแอบแนบกายา
มีเพียงเธอยอดชีวาในดวงใจ
แต่ความรักมากมายที่ให้ฉัน
กลับทำให้ตัวฉันยิ่งหวั่นไหว
ในยามนี้เราห่างกันแสนไกล
กลัวเหลือเกินกลัวใครจะใกล้เธอ
คำคิดถึงเธอรำพึงซึ้งใจนัก
เธอบอกรักมีให้กันมั่นเสมอ
กลัวยามใจห่างไกลไม่พบเจอ
กลัวเพียงเธอปล่อยให้เพ้อเพียงเดียวดาย
คนรอบกายมากมายหวั่นใจยิ่ง
กลัวเพียงหญิงอื่นแย่งไปน่าใจหาย
กลัวความรักเส้นทางฝันพลันมลาย
กลัวความรักสลายไปในพริบตา
เหมือนก้อนหินเดียวดายในวันนี้
กลัวความรักที่มีจะด้อยค่า
รอยอดีตหลอกหลอนมิเลิกรา
กลัวเวลาที่มีให้นั้นไม่พอ
959
2
0
หน้าส่วนตัว
