เป้ความรักเธอแบกมาถ้าเหนื่อยหนัก จะหยุดพักแบ่งออกบ้างก็ยังได้ หย่อนทิ้งลงตรงวิถีที่ห่างไกล เพื่อหนึ่งใครผู้บาดเจ็บได้เก็บกำ แม้เพียงเศษซากหนักของรักหน่าย ก็ยังมีความหมายให้เพ้อพร่ำ หนึ่งฤดีที่รันทดจักจดจำ ฝีปากแห้งอาจชุ่มฉ่ำแทนน้ำตา ที่นี่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ มีเพียงน้ำขุ่นนองดินปวดปร่า กับร่างหนึ่งซึ่งนิ่งผ่านกาลเวลา หลบอยู่ใต้ชายคาของคืนวัน เป้แบกมาถ้าเหนื่อยหนักพักก่อนได้ ค่อยลุกก้าวต่อไปใจอย่าหวั่น น้ำสักแก้ว ลมเย็นเย็น พูดคุยกัน ค่อยกอบรักเก็บฝัน...วันต่อไป.
1352
1
0
หน้าส่วนตัว
