พิมญดา
ฉันขอเธอไว้ในใจแม้หนาวเหน็บ
เต็มใจเก็บความทรงจำที่แสนหวาน
หลับตาลงยังมีเธอเหมือนวันวาน
ต่อให้นานสักเพียงไหนใฝ่ละเมอ
ขอบันทึกความทรงจำยามไกลห่าง
รักจืดจางระหว่างทางเธอพลั้งเผลอ
ฉันไร้สิทธิ์ที่จะยั้งรั้งตัวเธอ
คงยืนเหม่อไม่ขอเธอหวนคืนมา
หากขาดเธอฉันจะอยู่อย่างไรเล่า
อยู่อย่างคนใจเหงาเหงาหรือไรหนา
ไม่รักกันฉันต้องลืมฝืนทุกครา
ยืนมองฟ้าหยาดน้ำตาพาไหลริน
วันพรุ่งนี้ฉันไม่รู้สู้ไหวไหม
ขาดเธอไปโอ้อกใจฉันถวิล
จะขอเดินเคียงข้างทางฟ้าดิน
หากตะวันยังไม่สิ้นคิดถึงเธอ
เหตุผลเดียวคือรักเธอไปตลอด
จะขอกอดความทรงจำไว้เสมอ
จากกันแล้วยากที่เราจะพบเจอ
แต่ไม่เผ
1740
12
0
หน้าส่วนตัว
