ลูกเป็ดขี้เหร่
บอกว่ารัก สักล้านคำ ยังทำได้
แต่รู้ดี ว่าเปล่าไร้ ไม่มีหวัง
รักที่สร้าง ปูทางใจ ไม่จีรัง
ยากหวนคืน ฝืนความหลัง ยับยั้งใจ
เมื่อพฤกษา มาเปลี่ยนแปร แก้ลำต้น
อยากองอาจ ผงาดตน ด้วยต้นใหม่
จึงถึงครา กำจัด สลัดใบ
หล่นปลิวเปล่า อย่างร้าวไหว ไปตามลม
ธรรมชาติ อาจโหดร้าย เกินไปนัก
สร้างด้วยรัก มักทำลาย ให้ขื่นขม
เห็นคนดี มีใบใหม่ ไว้ชื่นชม
ยิ่งเหน็บหนาว ร้าวระบม ตรมหัวใจ
อยากร่วมเคียง เพียงใด ในตอนนี้
จักหักห้าม ปรามฤดี ที่หวั่นไหว
ต้องตอกย้ำ พร่ำวจี เธอมีใคร
แค่คนที่ เขาทิ้งไว้ ไม่รักกัน
ลมหายใจ เข้าออก บ่งบอกชัด
จะผูกมัด เธอทำไม ให้ไหวหวั่น
อยากวิงวอน ป้อนคำหวาน สักล้านพัน
คง
1123
10
0
หน้าส่วนตัว
