หน้าส่วนตัว
๑ โพ้นฟ้าวิกาล ฤ บ่สงัด พยุพัดมิใช่ที่
เยือกฝนกระเซ็นปะทะฤดี สติมั่นสยบไหว
๑ วับวาบก็ปลาบอุระสะกิด นฤมิตสิรำไร
เวิ้งว้างประโลมพจนใด ประลุจิตประภัสสร
๑ คำนึงก็หนึ่ง ณ หฤทัย บ่ละไหวระโรยอ่อน
คงแต่สิเนหะนยย้อน มธุรสสะกดจำ
๑ ดังบาปก็บาปรติพิศุทธิ์ จะมิยุดสะดุดต่ำ
ควรแต่พิสูจน์หทยดำ- ริเสมอมิเผลอใจ
๑ ฟ้ามืดสงัดภวประจักษ์ พิศรักตระหนักนัย
กุมจิตสงบภวพิไล อุระเร่าคะนึงบาง
๑ สุดฟ้าก็สุดละนยนา ลุทิวาบ่แตกต่าง
จมแต่อดีตมิกระจะวาง หฤหรรษ์ ฤ วังเวง
1768
9
0
