ก่อพงษ์
พอฝนพรูพรมพร่างลงกลางไพร
ดอกกระเจียวก็พริ้วไหวแลอ่อนหวาน
ใช่ไหมดงรอเวลานี้ช้านาน
ได้ฝนแรกก็เบิกบานทั่วดินแดน
ดอกสีแดงเขียวขาวพราวพื้นดิน
ยิ่งต้องแดดยิ่งหอมกลิ่นไปไกลแสน
ขวัญดงดอนสวยสะอาดแม้ขาดแคลน
เธอเชื่อมฝันคนขอบแคว้นให้เคลื่อนไป
แม้เป็นเพียงดอกว่านกระจิริด
แต่เธอมีความคิดความฝันใฝ่
สำนึกดีมีเรื่อยมาเพื่อป่าไพร
ทางจะทอดไปถึงไหนเธอใฝ่รู้
วันนี้ดอกกระเจียวจะจากป่า
แสวงหาบ่สับสนเป็นคนสู้
ไปเถิดเธอไปเถิดเราเชิดชู
พวกเราอยู่ดงดอนอวยพรชัย
ไปร่ำเรียนเป็นนิสิตเชี่ยวคิดอ่าน
เรียนจบแล้วรุดคืนบ้านในวันใหม่
มาสร้างสรรค์บ้านป่านะขวัญใจ
จะเฝ้าคอยเธอคืนไพรชื่นใจเอย .
808
19
0
หน้าส่วนตัว
