เหมือนทุกพายหน่ายเศร้า ใจเรานี้ เข็มนาทีลวงตา นอกหน้าต่าง ครึ้มเมฆฝนหม่นเร้น เห็นรางราง เชือนสายลมบางบาง อ้างว้างใจ… ทุกภาพผ่านดวงตา พร่าหม่นโศก ดังว่าโลกทั้งโลก สิ้นสดใส ทุกทุกความรู้สึก ลึกลึกนัย ทรมานเกินใคร จะรับรู้ เฉาต้นรักสงบนิ่ง ทุกกิ่งก้าน เหมือนสายลมขี้คร้าน จะผ่านสู่ อ้อยอิ่งความอ้างว้าง บางอณู ล่วงสับสนหนฤดู อย่างผู้แพ้… ขอทวงถามถึงความรัก อีกสักครั้ง จากความหลังที่พ้นพลาด ต่างบาดแผล เศร้าหัวใจหดหู่ ใครดูแล วัยวันแปรเปลี่ยนใจ ไปหรือยัง.... ................. ชัย’สิริ
1065
3
0
หน้าส่วนตัว
