พิมญดา
...ค่ำคืนนี้ แหงนมองจันทร์ บนฟากฟ้า
เหงาวิญญา น้ำตาอาบ รดแก้มสาว
จันทร์เจ้าขา ข้าขอโทษ ที่หูเบา
มอบให้เขา กายใจช้ำ จำฝืนทน
...มาวันนี้ รอยเจ็บยัง ไม่จางหาย
เขาเหยียบย่ำ ดวงใจ ไห้หมองหม่น
จันทร์เจ้าขา เขาผลักไส ไปให้พ้น
เจ็บเหลือทน แสนปวดร้าว เศร้าทรวงใน
...อยู่เดียวดาย ใจแทบขาด พลาดสิ่งหวัง
น้ำตาหลั่ง หม่นหมอง ต้องร้องไห้
เจ็บเหลือทน คร่ำครวญ หวลอาลัย
จันทร์เห็นใจ ข้าบ้าง อย่าชังกัน
...ข้าขอมา ปรึกษา คลายความเจ็บ
มันหนาวเหน็บ ใจสลาย มลายฝัน
ไม่มีเขา แสนหดหู่ อยู่วันวัน
ทั้งที่ฉัน ยังหายใจ ตายทั้งเป็น..
??o.O (พิมญาดา) O.o?
หน้าส่วนตัว
1521
6
0
