ยังแคร์
จะมีสิทธิ์อะไรเหนี่ยวรั้งเธอไว้จากคนอื่น
เมื่อความรักที่เคยหยิบยื่นกลายเป็นความขมขื่นที่อ่อนไหว
งดงามเหมือนดอกไม้ยามแรกเริ่ม..แผ่กลีบใบ
แต่พอแห้งเหี่ยวไปก็เป็นขยะที่ทิ้งไว้บนพื้นดิน
เพราะรู้ดีว่าไม่มีใครต้องการหรอกใช่ไหม
แค่ดอกไม้ที่ไร้ใบ..ทำไม่ได้แม้แต่จะโชยกลิ่น
ไม่เหนี่ยวไม่รั้ง..เพราะรู้ว่าจะทำสักกี่ครั้งก็ต้องอยู่กับดิน
ปล่อยให้ตัวเองสูญสิ้น
นั่นแหล่ะสมควร
จากไปเถอะนะ..ไปหาดอกไม้ดอกอื่น..
ไปหาความงดงามในชีวิตคืน..ไปหาความสดชื่นจากกลิ่นหอมหวน
เธอเห็นใช่ไหม..อะไรคืออะไร และอะไรที่คู่ควร
ดอกไม้บางดอกในสวน แค่ได้ทำหน้าที่อย่างครบถ้วน ก็สุขพอ