พิมญดา
นึกถึงวันในอดีตกรีดใจช้ำ
ฝังใจจำไม่หายในกายฉัน
คนที่เคยรักมั่นมาหลอกกัน
คอยรำพันค่ำเช้าเฝ้าเชยชม
มาวันนี้นึกหวนยังแค้นหนัก
คนที่รักหักหลังแสนขื่นขม
ปล่อยให้เราร่ำให้ใจตรอมตรม
เขาสุขสมแต่เราเศร้าเหงาทุกคืน
คิดขึ้นมาคราใดฤทัยร้าว
น้ำตาพราวแสนอับอายใจสุดฝืน
เจ็บครั้งนั้นฉันแทบไร้จุดยืน
นอนสะอื้นอยากตายหน่ายชีวิน
เหตุเกิดจากความโง่งมจมในใจ
หลงมอบให้กายชมภิรมย์สิ้น
พอเขาหน่ายมีใหม่ใจโบยบิน
น้ำตารินทิ้งสํญญาพาบิดเบือน
ผิดครึ้งหนึ่งจึงเปรียบเช่นอุทาหรณ์
เป็นครูสอนรักซ้อนแอบซ่อนเงื่อน
หากคิดรักฉันจึงอยากจะขอเตือน
คิดก่อนเพื่อนอย่าให้เหมือนฉันเจอมา..........
หน้าส่วนตัว
1892
9
0
