ชลกานต์
เชิญดอกไม้ใหญ่น้อยร่วมร้อยรุ้ง
มาประปรุงวลีที่ฉันเขียน
เชิญดาวรายพรายงามตามมาเจียร
ใต้แสงเทียนเราหลอมไปพร้อมกัน
ดูบางคนค้นความล้ำคำเลิศ
คอยเฝ้าเปิดดวงใจใฝ่สร้างสรรค์
ดูสิมีหิ่งห้อยพลอยวอมจันทร์
บินมาจากวรรคนั้นเขาบรรจง
โน่นผีเสื้อวัยเยาว์เล่าของใคร
ใส่เสื้อใหม่อวดบินถึงถิ่นหงส์
เพียงพบปะผละจากผละขึ้นลง
ทั่วทั้งดงแดนดินถิ่นวนา
อาจมีใครไหวหวั่นจนพลันเสก
ให้ดอกเมฆร่วงหล่นเป็นฝนหนา
แทนความรักหักเหี้ยมเสี้ยมอุรา
แทนน้ำตาเขานั้นวันเธอเมิน
แดนของเราเขาใครจะไปถึง
ด้วยเสพย์ซึ้งวลีที่ขัดเขิน
เพราะมิใช่กวีมีคำเพลิน
แค่นิพนธ์คนเดินความตามใจ
เราไปมาหากันทุกบรรทัด
ไปเป่าปัดปลุ
2190
6
0
หน้าส่วนตัว
