ยามแรกรักชื่นมื่นด้วยสดใส ช่างไฉไลด้วยหัวใจสีชมพู หวานย้อยหยดเต็มที่เสียทั้งคู่ เมื่อได้อยู่สองต่อสองในทุกที ที่แห่งใดขอแค่มีเพียงเธอ ใจละเมอเพรียกหาเสียอย่างนี้ ใจละลายเธอมองมาช่างแสนดี อยากจะมีเธออยู่ไปทุกวัน ยามหมดรักที่ไหนไหนเคยไปด้วย ขอเถิดช่วยหนีไปให้ไกลฉัน อย่ามาใกล้หลบได้หลบพัลวัน จากมีกันเป็นหลบตาไม่อยากมอง หัวใจที่เคยมีสีชมพู พลันบิดบู้เป็นเทาแสนหม่นหมอง จากหวานชื่นกลายเป็นขมเข้ามาครอง อยากจะร้องเข็ดแล้วรักหลอกลวง
1930
1
0
หน้าส่วนตัว
