ตราชู
สดุดีศาล
อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒
ยามร้ายขยายรุก ประลุยุคธนานิยม
ทรัพย์ท่วมประชวมถม ทุระถ่อยประดอยวิธี
ฉ้อฉลวิจลชาติ ภภหวาดเทวษทวี
แสงส่องก็หมองศรี วสุธาธราไผท
เกลื่อนกล่นทุชนกลั้ว ดุจชั่วพิชิตพิชัย
เหว่ว้าผวาไหว ณ ชิวิตแหละจิตประวิง
ราษฎร์ไร้เพราะไป่รู้ นิรผู้จะพึ่งจะพิง
เศร้าโทรมกระโจมสิง นยน์สินธุรินกระแส
อาสัตยบัดซบ ก็ประจบประจอประแจ
กีดกั้งกะรังแก กระอุเกินประเมินระกำ
จึ่งศาลพิจารณ์สิ้น ยลยินอุบาทว์ระยำ
แนบนิตย์สนิทหนำ เลอะเทอะน่าจะว่าประนาม
โดยสัตย์ก็ตัดสิน คณะกินตะกรุมตะกราม
เหลวแหลกจะแดกหลาม เกาะก