** อัปลักษณ์หากมีใจ *** แค่ยลเจ้าเฝ้าคร่ำรำพันหวน หอมอลอวลกลิ่นนางสร้างตรึงฝัน ทาบเคล้าคลอแนบว่างระหว่างกัน ซึ้งรำพันเวียนคิดอยากชิดนวล. แค่ยลเจ้าคร่ำเฝ้า รำพัน หวนอบกลิ่นลาวัณย์ สู่ซึ้ง ตรึงฝันใส่ห้วงอนันต์ ผันสู่ จิตแฮ คลอแนบกลัวโกรธขึ้ง หลบเคล้านวลอนงค์ฯ เจอนางพลางเหม่อฟ้า คนึงครวญ แม่เอย มิลบร้างสิ้นหวน แน่แท้ อัปลักษณ์ก่อยากชวน นวลสู่ เปรยแฮ จนหวั่นคิดอ่อนแล้ ห่างเจ้าคร่ำฝันฯ ถ่อยกายมิขาดแท้ จิตใจ ด้อยรักมิสดใส บ่ไหม้ หยาดน้ำแต่วิไล หนักยิ่ง จริงเฮย