เทพระวี
สายลมแห่งชะตากระหน่ำพัด
ขวัญกระจัดกระจายหายห่าง
เหลือเพียงเรียวร่าง
ทรุดลงตรงกลางพื้นดิน
ปร่าปวดปร่าทรมาณ
ปานเชือดเฉือนใจให้สิ้น
ทุรนทุรายไม่นอนไม่กิน
กร่อนซ้ำย่ำยินใจวิงวอน
บ่นพร่ำเช้าค่ำครวญคราง
แพร่งทางชีวิตหลอกหลอน
แส้ชีวิตกระหน่ำซ้ำบทตอน
ก่อนพรากจากคืนวัน
บนบาทวิถีแห่งชีวิต
เท่าเท้าสองก้าวลิขิตฝัน
ฝ่าข้ามขวากหนามเหมือนกัน
ทั้งเธอและฉันหรือใครใคร
โค้งคดเคี้ยวลำเค็ญ
แลเห็นลิบไกลไม่ใกล้
เพียงเท้าก้าวข้ามหนามไหน่
อีกไกลแสนไกลสุดตา
อย่าท้ออย่าถอนหายใจ
สูดลมรักไล่ทายท้า
อุปสรรคแห่งชีวิตนานา
ฝ่าไปเถิดใจคนเพียร
**************************
แด่ผู้ป่วยโรคมะเร็ง
ผู้ทุกข์ท
931
0
0
หน้าส่วนตัว
