"ฉันคงเป็นเพียงส่วนเกิน ที่เธอบังเอิญพบพาน....... ฉันคงเป็นเพียงทางผ่าน ที่เธอต้องการ...เพียงแก้เหงาหัวใจ เป็นเพียงเศษสิทธิ์แห่งความคิดถึง เป็นเพียงคนหนึ่งซึ่งเคยชิดใกล้ กับคนเหงาๆซึ่งยากแก่การเข้าใจ เธอจึงแหนงหน่าย....จากไปอย่างไม่ไยดี ฉันคงเป็นเพียงเศษฝัน ที่เธอแบ่งปันเสแสร้ง ที่เธอเผลอไผลให้แบ่ง เพียงเพื่อเสียดแทง.....ให้เจ็บปวดร้าว
15 มีนาคม 2550 21:14 น. - comment id 671414
เป็นส่วนเกินดีกว่าส่วนขาดจ้า เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย
15 มีนาคม 2550 21:34 น. - comment id 671429
ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ..กาลเวลาผ่านไป..สิ่งดีๆก็จะตามมาค่ะ..
15 มีนาคม 2550 23:43 น. - comment id 671495
สวัสดีครับ คุณฝนสีน้ำเงิน เพียงส่วนเกินของความรักหนักดวงจินต์ เพียงส่วนเกินน้ำตารินสิ้นคำหวาน เพียงส่วนเกินรักดำริมิช้านาน เพียงส่วนเกินต้องพบพานความโศกตรม
15 มีนาคม 2550 23:57 น. - comment id 671505
ความจริงไม่เคยรู้ เฝ้ามองดูไม่เคยเห็น ยอมรับอย่างใจเย็น กลับกลายเป็นเพียงส่วนเกิน กลอนที่แจมครั้งนี้ ไม่ใช่ฝีมือของผู้หญิงไร้เงานะค่ะ ส่วนจะเป็นใครเขียนนั้นไม่รู้จริง ๆ เพราะกลอนบทนี้เพื่อนชายคนหนึ่งมอบให้เป็นของขวัญ และเป็นกลอนบทหนึ่งที่ชอบค่ะ
16 มีนาคม 2550 00:09 น. - comment id 671517
จริงๆอ่านกลอนคุณทุกบทน่ะ ที่ชอบเพราะชอบรูปที่คุณลงน่ะค่ะทุกบทเลยอยากดูรูปก่อนอ่านกลอน คงไม่ว่ากันน่ะค่ะ
16 มีนาคม 2550 09:47 น. - comment id 671619
คิดในทางกลับกันนะคับ คนที่ทำให้คุณเจ็บ...เขาคือส่วนเกินในชีวิตคุณ แล้วจะสบายใจขึ้นได้บ้าง
16 มีนาคม 2550 10:22 น. - comment id 671653
ขอบคุณทุกๆคนค่ะ ตอบทีละคนคงเปลืองพื้นที่นะคะ เอาเป็นว่า ขอบคุณเหมารวมกันไว้ตรงนี้เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ
17 มีนาคม 2550 07:54 น. - comment id 671990
โดนเต็มดวง