ไขว่คว้ามามากแล้ว......พอกันที ละครบทนั้น........... บทนี้..... ที่เคยยัดเยียดให้ตัวเองเล่น ที่ใครต่อใครเคยยัดเยียดให้เล่น.....ให้เป็น.....ให้มี สายรุ้งหลากสีแห่งความฝัน หลอกใจให้เฟือนฟั่น....ฝ้าฟาง หลงทาง.....หลงระเริง........ เอามาทำไมหนอ.....ดาวหลากดวง ที่ถักทอแสงสวยอยู่ในฟากฟ้าสูง เมื่อแม้แค่เพียงหนึ่งดวงที่ฝันใฝ่ ก็ยังมิอาจเอื้อมเอามาได้......
ฝนสีน้ำเงิน 15 มี.ค. 2550 09:56 น. - ID 99813 
670
7
0
15 มีนาคม 2550 10:43 น. - comment id 670995
15 มีนาคม 2550 10:47 น. - comment id 670997
หลอกให้ตัวเองเล่นบทนั้น บทนี้ ตีบทแตกบทเดียวแค่บทเศร้าค่ะ
15 มีนาคม 2550 11:11 น. - comment id 671018
บทไหนๆ ก็ใช่เราทั้งหมด จะสุข หรือทุกข์ ยิ้มหรือร้องไห้ ก็เรา ซึ่งต้องก้มหน้ารับละครทุกบททุกตอนค่ะ ไม่ว่าจะยินดี หรือไม่ก็ตาม อิอิ
15 มีนาคม 2550 11:17 น. - comment id 671021
อย่าคิดมากคับ...มันอาจยังไม่ถึงเวลาของคุณก็เป็นได้
15 มีนาคม 2550 14:42 น. - comment id 671159
โอ๋ๆๆอย่าเศร้าค่ะ..อดทนอีกนิดต้องคว้าถึงค่ะ..นิดเดียวค่ะ..
15 มีนาคม 2550 14:53 น. - comment id 671173
โลกนี้คือละครโรงใหญ่ค่ะ
15 มีนาคม 2550 22:04 น. - comment id 671445
เบื่อในทุกสิ่งทุกอย่าง พยายามในทุกทาง...เพื่อจะเดินตามทางที่ใฝ่ฝัน แต่วันนี้...พอกันที...มันเหมือนซึ่งทางตัน ไม่มีอะไรให้ผูกพัน...พอแล้วพอกันบทละครเวทีงงไหมค่ะ บอกตามตรงผู้หญิงไร้เงาแต่งเองยังงงอยู่เลยค่ะ อิอิ
16 มีนาคม 2550 10:16 น. - comment id 671645
คุณแอ้ม...ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
16 มีนาคม 2550 10:17 น. - comment id 671646
คุณเพียงพลิ้ว......บางทีคนเราก็ต้องสวมบทบาทมากกว่า 1 นะคะ แต่ทำยังไงก็ตีบทไม่แตกซะที เฮ้อ....ถนัดอยู่บทเดียวก็บทเศร้านี่แหละค่ะ
16 มีนาคม 2550 10:17 น. - comment id 671647
คุณงามงอน....ถูกต้องนะคร๊าบบบบ
16 มีนาคม 2550 10:19 น. - comment id 671650
ขอบคุณท่าอื่นๆที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะซึ้งค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
