แมงกุ๊ดจี่

12 มีนาคม 2550 08:46 น. - comment id 669021

>>>>>> >> ปราการแห่งทิฐิ 
>>>>>> > 
>>>>>> >> อ่านแล้วกินใจจริงจริ๊ง......นะจะบอกไฮ่ยยยยย 
>>>>>> >> เรื่องนี้เกิดขึ้นที่เวียดนาม 
>>>>>> >> เป็นโศกนาฏกรรมแห่งความรักที่บันทึกไว้ในข้อเขียน 
>>>>>> >> เรื่อง "เมตตาภาวนา: คำสอนว่าด้วยรัก" ของท่าน "ติชนัท ฮันท์ " 
>>>>>> >> อ่านจบหลายครั้งก็ยังประทับใจ จึงอยากนำมาเล่าต่อ 
>>>>>> > 
>>>>>> >> ชายหนุ่มกับหญิงสาวคู่หนึ่งเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน 
>>>>>> >> ฝ่ายชายก็ถูกเกณฑ์ไปราชการสงคราม 
>>>>>> >> หญิงสาวไปส่งสามีจนสุดสายตา 
>>>>>> >> เขาหายไปในสงครามเป็นเวลากว่า 3 ปี 
>>>>>> >> จึงส่งข่าวคราวกลับมา 
>>>>>> >> เธอดีใจมากจูงมืออ้ายตัวเล็กไปรับผู้เป็นพ่อแต่เช้าตรู่ 
>>>>>> > 
>>>>>> >> ทันทีที่พบกันทั้งสองโผเข้าหากัน 
>>>>>> >> สัมผัสไออุ่นจากกันและกัน นิ่งนาน 
>>>>>> >> จนเกือบลืมไปว่ามีลูกชายตัวเล็กยืนจ้องตาแป๋วอยู่ 
>>>>>> > 
>>>>>> >> ผู้เป็นพ่อดีใจมาก ยื่นมือไปหมายกอดลูกชาย 
>>>>>> >>แต่เจ้าหนูถอยกรูด แม่ปลอบว่า "อย่าตกใจ 
>>>>>> >> เจ้าหนูไม่เคยเห็นหน้าพ่อมาก่อนก็เป็นเช่นนี้แหละ" 
>>>>>> >> ทั้งสามเดินกลับมาตามทางจนถึงตลาด 
>>>>>> >> หญิงสาวขอตัวเข้าไปซื้อข้าวของสำหรับ 
>>>>>> >> ทำกับข้าวมื้อพิเศษ 
>>>>>> > 
>>>>>> >> ชายหนุ่มมีโอกาสอยู่กับลูกชาย 
>>>>>> >> จึงขออุ้มเจ้าตัวน้อยอีกครั้งหนึ่งแต่ไม่สำเร็จ 
>>>>>> >> เท่านั้นยังไม่กระไร 
>>>>>> >> พอเจ้าลูกชายเริ่มพูดบางสิ่งบางอย่าง 
>>>>>> >> เขาจึงรู้สึกได้ถึงที่มาแห่งปฏิกิริยาอันผิดปกติ 
>>>>>> >> "น้าไม่ใช่พ่อของหนู พ่อหนูมาหาแม่ทุกคืน 
>>>>>> >> พอแม่นั่งพ่อก็นั่ง พอแม่ยืนพ่อก็ยืน..." 
>>>>>> >> เพียงไม่กี่คำเท่านี้เอง 
>>>>>> >> หัวใจของชายหนุ่มผู้เหนื่อยหนักมาจากสงคราม 
>>>>>> >> อันแสนหฤโหดยาวนาน ก็พลันกระด้างยังกับแผ่นศิลา 
>>>>>> > 
>>>>>> >> สักพักหนึ่งพอหญิงสาวเดินกลับมาจากตลาด 
>>>>>> >> เธอก็พบว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว 
>>>>>> >> เขาไม่เพียงแต่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน 
>>>>>> >> หากหน้าเธอเข้าก็ไม่ปรายตามองอีกต่อไป 
>>>>>> >> เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น 
>>>>>> >> 
>>>>>> >> เย็นวันนั้น อาหารที่เธอบรรจงทำอย่างสุดฝีมือ 
>>>>>> >> เพื่อต้อนรับการกลับมาของเขาจืดสนิท 
>>>>>> >> ทั้งคู่เข้านอนแต่หัวค่ำ 
>>>>>> >> ต่างนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืด 
>>>>>> >> เธอถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นขณะที่เธอแวะไปซื้อของ 
>>>>>> >> เขาถามว่าเธอยังเป็นผู้หญิงคนที่เขาสุดรัก 
>>>>>> >> อย่างจับใจคนเดิมอยู่หรือเปล่า 
>>>>>> >> ต่างคนต่างถามกันและกันในความมืด 
>>>>>> >> ทว่าเป็นการถามที่เงียบงำจนวังเวง 
>>>>>> >> เขาเย็นชากับเธอจากวันแรกจนถึงวันที่สาม 
>>>>>> >> ไม่มีการถามไถ่ ไม่มีการโอบกอดอันอบอุ่น 
>>>>>> >> ไม่มีการรับประทานอาหารร่วมกันอย่างเอร็ดอร่อย 
>>>>>> >> ไม่มีแม้แต่การปรายตามองกันและกัน 
>>>>>> >> อย่างเต็มสองตาฉันสามีหนุ่มภรรยาสาว 
>>>>>> > 
>>>>>> >> การณ์เป็นไปดังนั้นอยู่จนถึงเย็นวันที่สาม 
>>>>>> >> แล้วความอดทนของเธอก็สิ้นสุดลง 
>>>>>> >> เธอตัดสินใจลาจากความระทมทุกข์ที่แม่น้ำสายหนึ่ง 
>>>>>> >> ทิ้งปมปัญหาทุกอย่างไว้ข้างหลังอย่างไม่ไยดี 
>>>>>> > 
>>>>>> >> เย็นวันนั้นเขารู้ข่าวการจากไปของเธอด้วยน้ำตานองทั้งสองแก้ม 
>>>>>> >> เขาไปรับศพเธอมาบำเพ็ญกุศลอย่างเงียบๆ ในบ้านของตัวเอง 
>>>>>> >> 
>>>>>> >> มีเพียงเจ้าหนูเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนเขาจนดึกดื่น 
>>>>>> >> และคืนนี้ความลึกลับทั้งปวงก็ได้รับการคลี่คลาย 
>>>>>> >> ตะเกียงน้ำมันก๊าดที่จุดไว้บนโลงค่อยๆ 
>>>>>> >> หรี่ลงจวนเจียนจะดับ 
>>>>>> >> เขาเติมน้ำมันแล้วจุดใหม่ เปลวไฟโชนแสงวูบวาบ 
>>>>>> >> เขาลุกเดินกลับไปกลับมา 
>>>>>> >> ขณะนั้นเองเงาของเขาทาบทอไปปรากฏยังฝาเรือน 
>>>>>> >> เจ้าหนูชี้ไปที่เงาพลางตะโกนลั่น 
>>>>>> >> "นั่นไง พ่อหนูมาแล้วพอแม่นั่งพ่อก็นั่ง 
>>>>>> >> พอแม่ยืนพ่อก็ยืน คนนั้นแหละพ่อของหนู" 
>>>>>> >> ชายหนุ่มมองตามเจ้าหนู เห็นเงาของตัวเองทาบทออยู่ที่ฝา 
>>>>>> > 
>>>>>> >> จึงเข้าใจขึ้นมาในนาทีนั้นเองว่า 
>>>>>> >> "พ่อ" ที่เจ้าหนูเอ่ยถึงก็คือ "เงา" ที่เห็นอยู่นี่เอง 
>>>>>> >> ปริศนาทุกอย่างกระจ่างแล้ว 
>>>>>> >> เธอ...คงรักเขามากสินะ 
>>>>>> >> ถึงขนาดสมมุติให้เงาตัวเองเป็นเขา 
>>>>>> >> แล้วบอกเจ้าหนูว่าเงาก็คือตัวเขา คือ "พ่อ" 
>>>>>> >> ที่หายไปในสงคราม 
>>>>>> > 
>>>>>> >> โอ...ไม่น่าเลย ความจริงนี้เจ็บปวดเกินไป 
>>>>>> >> เจ็บเกินกว่าหัวใจของคนธรรมดาจะรับไหว 
>>>>>> >> รุ่งขึ้นอีกวัน 
>>>>>> >> เขาชดใช้ความผิดพลาดอย่างมหันต์ของตัวเอง 
>>>>>> >> ด้วยการให้แม่น้ำเป็นตุลาการผู้พิพากษาชีวิตเขาอีกชีวิตหนึ่ง... 
>>>>>> > 
>>>>>> >>เรื่องราวของเขาและเธอเป็นโศกนาฏกรรมแห่งความรัก 
>>>>>> >> ที่เล่าขานกันมาอีกนานนับนาน 
>>>>>> > 
>>>>>> >> วันนั้น หลังจากเจ้าหนูพูดถึง "พ่อ" 
>>>>>> >> ของตัวเองให้เขาฟังที่กลางตลาด 
>>>>>> >> หากเขาไม่หุนหันพลันแล่น มีสติสักนิดหนึ่ง 
>>>>>> >> ถามไถ่จากเธอว่า "พ่อ" คนที่เจ้าหนูพูดถึงคือใคร 
>>>>>> >> และหลังจากที่เขาเย็นชา ปิดปากเงียบสนิท 
>>>>>> >> หากเธอจะอาจหาญถามเขากลับไปว่ามันเกิดอะไรขึ้น 
>>>>>> >> เธอก็คงไม่ต้องเจ็บจนเกินเยียวยา 
>>>>>> >> และเขาเองก็คงไม่ต้องจบชีวิตอย่างน่าอนาถเช่นนั้น 
>>>>>> > 
>>>>>> >> ไม่ใช่เธอไม่รักเขา และไม่ใช่เขาก็ไม่รักเธอ 
>>>>>> >> หากทั้งเธอและเขาต่างรัก ต่างภักดีต่อกันอย่างสุดซึ้ง 
>>>>>> >> ความรักของคนทั้งสองบริสุทธิ์ งดงาม หมดจด 
>>>>>> >> จนกลายเป็นตำนานเล่าขานดังเรื่องราวของวีรบุรุษวีรสตรีผู้พิชิต 
>>>>>> > 
>>>>>> >> ความผิดพลาดหากจะพึงมีบนเส้นทางแห่งรักแท้ 
>>>>>> >> จนกลายมาเป็นโศกนาฏกรรมของคนทั้งคู่ 
>>>>>> >> เกิดจากเส้นบางๆของปราการแห่ง "ทิฐิ" โดยแท้ 
>>>>>> > 
>>>>>> >> หากทั้งเธอและเขายอมวาง "ทิฐิ" ลง 
>>>>>> >> แล้วหันหน้าเข้าหากันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย 
>>>>>> >> ถามไถ่จากกันและกันอย่างให้เกียรติกันทั้งสองฝ่าย 
>>>>>> >> ไหนเลยจะต้องมาจำพรากทั้งที่ยังรักล้นใจเช่นนั้น 
>>>>>> > 
>>>>>> >> รักเอย รักนั้นงดงาม บริสุทธิ์ อ่อนหวาน 
>>>>>> >> ไม่ใช่ความผิดของความรักหรอกจะบอกให้ 
>>>>>> >> ผิดที่ใจอันมากด้วย "ทิฐิ" ของทั้งคู่นั่นต่างหาก 
>>>>>> >> ปรารถนารักที่ยั่งยืนหมื่นปี อย่าให้มี 
>>>>>> >> "ปราการแห่งทิฐิ" มากางกั้นแค่นั้นพอ........ 

เพียงพลิ้ว

12 มีนาคม 2550 08:49 น. - comment id 669024

จริงเหรอนี่ อิอิ

ไรไก่

12 มีนาคม 2550 08:58 น. - comment id 669029

ความรักหากมีปัญหาแล้วไม่รีบปรับความเข้าใจมักทำให้ความรักกลายเป็นสีดำได้เนาะ

เรื่องดีมากๆเชียว..
ถ้าลุกมาพุดคุยกันซ่ะเรื่องเศร้าแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นแน่ๆ

Salukphin

12 มีนาคม 2550 09:18 น. - comment id 669040

ปราการรักปราการใจไยเหน็บหนาว

เจ็บรานร้าวระบมตรมขมขื่น

มันปวดแปลบแสบนักจักคลายคืน

หลับและตื่นน้ำตานองสองแก้มนวล.

ศรรกรา

12 มีนาคม 2550 09:45 น. - comment id 669073

เอา "ทิฐิ"  มาขวางทางหว่างรัก
ใจทั้งสองต้องกระอักเพราะรักขม
เพราะความ"ข้อง" ต้องเป็นเหตุให้ระทม
สุดท้ายจบด้วยความตรมสุดเสียดาย
**********************************************
การละทิฐิบ้าง  บางครั้งมันอาจจะทำให้เรื่องร้าย ๆ กลายเป็นดีก็ได้  ......เฮ่อ  เศร้าจังเลย 

เฌอมาลย์

12 มีนาคม 2550 10:10 น. - comment id 669108

หลายคู่ ที่จบความรักเพราะคำว่าทิฐิคำเดียวนี่แหละค่ะ

ถ้าคิดจะรัก ต้องรู้จักคำว่าให้อภัยด้วยนะคะ
รักนั้นถึงจะยืนยง

จาก ศิราเฌอ อิอิ ผู้เอาตัวบ่รอด ซันดอกว่า

ปล.ซังคนขี้ตั๋ว อย่าทำให้เฌอผิดหวังนะ สิ้นเดือน มจ.มจ.

ทะเลใจ

12 มีนาคม 2550 10:34 น. - comment id 669119

เรื่องนี้ถ้าถามกันสักคนนึง  ทุกอย่างคงไม่จบเป็นเรื่องเศร้าแบบนี้หนรอกเนอะพี่ว่าไม๊ ...

ครูพิม

12 มีนาคม 2550 10:56 น. - comment id 669145

โยนทิฐิลงแม่น้ำโขงไปแล้วค่ะ

พี่ชายจ๋า

12 มีนาคม 2550 11:55 น. - comment id 669198

คนบางคนใช้อารมณ์ตัดสินความสัมพันธ์
คนบางคนไม่ยอมทำความรักให้มีเสียง
และคนบางคนยอมเจ็บปวดเพราะ"ทิฐิ"

ความคิดของคนน่ากลัวครับน้อง...

ทำงานให้สนุกนะครับ..คิดถึง..

เพียงแพรว

12 มีนาคม 2550 11:57 น. - comment id 669200

ทิฐิ  เป็นอุปสรรคอันใหญ่หลวงสำหรับความรัก ลดๆบ้าง คงจะดี เน๊าะ คิคิ

whitelily

12 มีนาคม 2550 12:34 น. - comment id 669236

ทิฐิ   สร้างความเดือนร้อน  และเข้าใจผิดได้เสมอ
ถ้าไม่ยอมหันหน้ามาพูดคุยกันบ้าง....

แม่มดใจร้าย

12 มีนาคม 2550 12:37 น. - comment id 669244

กำลังสร้างปราการเหมือนกันค่ะ
จะสร้างเสร็จหรือเปล่าหนอ

ตะวันจะลับขอบฟ้า

12 มีนาคม 2550 15:14 น. - comment id 669308

พอเรามีทิฐิ เราก็จะไม่เปิดใจยอมรับสิ่งที่เขาทำ

เราจะมองว่ามันเลวร้ายไปเสียหมด

มันเลยทำให้เราเสียคนดีๆนะเนอะ

กุหลาบขาว

12 มีนาคม 2550 15:26 น. - comment id 669319

ลดทิฐิ..ลงมาดีกว่าค่ะแล้วทำใจให้ผ่อนคลาย..
แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ..

วงศ์ตะวัน

12 มีนาคม 2550 16:50 น. - comment id 669406

คิดอะไรไม่ออก
แค่อยากมายิ้มให้น่ะ

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

12 มีนาคม 2550 18:08 น. - comment id 669512

อืม....

Goldfish

12 มีนาคม 2550 18:29 น. - comment id 669551

รันทดเหลือ

เมกกะ

12 มีนาคม 2550 21:00 น. - comment id 669625

วิภาวดี/บิ๊ก

12 มีนาคม 2550 22:14 น. - comment id 669649

สะพานรักสารสิน....

นี่เป็นอย่างหนึ่งของความรัก....

ราชิกา

12 มีนาคม 2550 23:29 น. - comment id 669689

ไม่มีใครสร้างปราการได้...นอกจาก...ใจ..ของเรา....หากจะรักใคร...จงเปิดใจ...พร้อมที่จะรับ...ทั้งความสุขและความทุกข์....ที่จะเกิดขึ้น...พร้อมที่จะให้อภัย...และเรียนรู้จิตใจ...ของกันและกัน....

..ที่สำคัญ..ต้องใจเย็น...มีสติ..และอดทน..นะคะ...คิดถึงน้องจ๊ะ...

ป. ปลา

13 มีนาคม 2550 01:42 น. - comment id 669731

อ่านแล้วเศร้าเลย...

แมงกุ๊ดจี่

15 มีนาคม 2550 16:39 น. - comment id 671233

ขอบคุณทุกคนนะคะ   
ช่วงนี้ยุ่ง  นิดหน่อย...ขอโทษที่ไม่ได้คุยด้วย