สาดกระเซ็นเป็นเม็ดของเกร็ดฝน จากเบื้องบนล่วงหล่นลงสู่พื้น มีเด็กหญิงคนหนึ่งยังหยัดยืน ยิ้มระรื่นเริงร่ากลางฝนพรำ เธอกางแขนแหงนคอขึ้นท้องฟ้า ยังยิ้มร่าขยับขาไปมาย่ำ ดูท่าทางคล้ายจะเริงระบำ กลางฝนพรำฉ่ำเย็นทั้งกายา เธอกระโดดน้ำกระเด็นกระเซ็นทั่ว เธอไม่กลัวความเปรอะเปื้อนจะถามหา เธอเฝ้าขอให้เม็ดฝนหล่นลงมา เธอจะอ้าปากรับให้เต็มที่ เธอสบัดน้ำกระเด็นกระเซ็นสาย ทั้งใจกายของเธอนั้นสุขขี " อิ ส ร ะ เ ล็ ก ๆ ที่ ฉั น มี อิ่ ม ฤ ดี พ อ ใ จ ที่ ไ ด้ ทำ "
เพียงแพรว 1 มี.ค. 2550 20:51 น. - ID 99254 
879
14
0
1 มีนาคม 2550 21:13 น. - comment id 664594
มาร่วมแจมด้วยคนจ้า... "เมื่อวานของชีวิต" หลายครั้ง... ชีวิตอยู่กับความหลัง ในวันเก่า อยู่กับภาพ ในใจ ในวัยเยาว์ เป็นม่านเงา อีกมิติ ของชีวิต วันนั้น เมื่อทำอะไร อาจจะไม่เข้าใจว่าถูกผิด แต่วันนี้ เมื่อไตร่ตรอง มองและคิด เคารพทุก ความถูกผิด ที่ผ่านมา เป็นความจริง ความจำ ถึงความใส แม้จะไม่ยิ่งใหญ่ แต่มีค่า ผ่านความหมายวันวาน ผ่านเวลา จึงติดตรา และติดตรึง ถึงวันนี้ คิดถึงวันวาน... ที่วิ่งเล่นเบิกบาน อย่างเต็มที่ จากสนามกว้างสะอาด อากาศดีดี แต่วันนี้ต้องวิ่งตาม สนามชีวิต!
1 มีนาคม 2550 21:19 น. - comment id 664600
คริๆ ขอบคุณคำหญ่ายๆเช่นกันค่ะ ที่อุตส่าห์เข้ามาแจม ยินดีที่รู้จักนะคะ คุณ จันทร์เพ็ญ จันทนา
1 มีนาคม 2550 21:23 น. - comment id 664601
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้า แว้บมาแจมด้วยอันนี้อีกชิ้นที่เขียนไว้จ้า... "ฝน-ฝัน" ซ่าซ่า ซู่ซู่...นั่งดูฝน แล้วก็ดลหัวใจ ให้ฉ่ำฝัน คิดถึงเหลือเกิน...ภาพวานวัน ที่ทุกภาพ ยังผูกพัน ถึงวันนี้ บ้านทุ่ง ริมท่า ท้องนาไร่ คูคลอง น้ำใส ที่ไหลปรี่ กล้างาม - งามกล้า เขียวขจี เมื่อได้ฝน แต่ละที แสนดีใจ แตกกอ หน่อกล้า ผงาดแกร่ง เสริมแรง สร้างรวง กันยกใหญ่ เด็กน้อย บนคันนา ยอมเดินไกล เอาปิ่นโตไปส่งให้...ใครหลายคน ใครหลายคน...หลังอาบฟ้า หน้าอาบฝัน เพียรบากบั่น ไม่หวั่นไหว ในแดดฝน ลูกต้องไม่ลำบาก ไม่ยากจน ตั้งใจเรียน ตั้งตน นะลูกนะ! ทำนา ทำไร่ มันไม่แน่ ฟ้า-ฝน จะดี-แย่ ใครรู้ล่ะ กว่าหนี้สินจะหมด ปลดภาระ กินเงินเดือน ดีกว่าน่ะ...ดีกว่ากัน เสียงพ่อแก่ แม่เฒ่า เฝ้าสั่งสอน เจ้างามงอน ก็เติบงาม เดินตามฝัน กล้าก้าว ฟันฝ่า กล้าประชัน ในเวทีการแข่งขัน ของชีวิต จากทุ่ง เถื่อนท่า มาเมืองหลวง ภาพพ่อแม่ ห่าง แต่ ห่วง ยังตามติด กลางกรุง กล้าน้อย กระจ้อยนิด ยังคงคิด คำนึง ถึงป่า-นา กล้ากับกรุง แม้บางครั้ง อาจดูขัด กล้าเจ้าก็แจ่มชัด ในคุณค่า มีตัวตน กับหน้าที่ และศรัทธา มีหัวใจ ที่แจ่มจ้า กำลังใจ มองฝน ซู่ซู่ อยู่ในเมือง เห็นฝัน มลังเมลือง อยู่เต็มใฝ่ รักฝน รักฝัน สุดหัวใจ ฝน-ฝัน ที่นั่น-ที่ไหน...สุข เหมือนกัน
1 มีนาคม 2550 21:37 น. - comment id 664605
โห สุดยอดเลยคะ นับถือจริงๆ
1 มีนาคม 2550 22:17 น. - comment id 664611
แต่งได้ดีจังค่ะ อิสระที่ฉันมี คือการเริงร่าใต้สายฝน ไม่สนใจผู้คน ที่เดินสับสนไปมา อาจจะดูเหมือนว่าฉันบ้า แต่ฉันกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความจริง ................................................................. คนบ้างคน ได้แต่เดินหลบฝน โดยที่ไม่รู้ว่า.....การที่ได้อยู่กลางสายฝน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขแค่ไหน .................................................................. แวะมาหาค่ะ
1 มีนาคม 2550 23:18 น. - comment id 664639
พอตกดึก...ไข้ก็จับ...ตัวก็สั่น ปากก็พลัน...ตัวก็สั่น...โอ้แม่จ๋า ตะโกนขอ...ผ้าห่มหนา...ได้ไหมตา แถมมีหน้า...บอกตากฝน...เย็นชื่นใจ .............อิอิ...ล้อเล่นครับ......... พอรุ่งเช้า...ก็ไม่ลุก...ตามที่ตื่น บอกแม่คุณ...ว่าวันนี้...ลูกไม่ไหว ขอนอนพัก...สัก2วัน...ให้หนำใจ ผลที่ได้...ตากสายฝน...คุ้มค่าจริง....อิอิ
1 มีนาคม 2550 23:58 น. - comment id 664652
อยากย้อนฝัน วันวาน หวานเล็กเล็ก ตอนเป็นเด็ก ตัวน้อย ละห้อยหา ยามฝนตก ก็ออกเล่น ฝนเย็นมา แม่ระอา ดุบ่อยบ่อย ไม่ค่อยดี พอโตมา ฝนตก ตระหนกวิ่ง กลัวจริงจริง เปียกปอน ตอนวิ่งหนี ไม่อยากเล่น ฝนอีก หลีกทุกที ทำไงดี ไม่เหมือนเด็ก ตัวเล็กเลยจบได้ดื้อ ๆ ..อิอิ...สวัสดีค่ะ
2 มีนาคม 2550 01:01 น. - comment id 664685
2 มีนาคม 2550 07:42 น. - comment id 664720
ฝนพร่างพรู..ฉันหวาดกลัวจนตัวสั่น ยามวสันต์..ฝนหลั่งดั่งฟ้ารั่ว แปล๊บ แปลบ ปลาบ เปรี้ยงปร้างช่างน่ากลัว ฉันซ่อนตัวคุดคู้อยู่ทุกครา ยามฝนตก เห็นเขาเล่นน้ำกันสนุกสนาน แต่เฌอ กลับไม่กล้าออกไป นอกชายคาบ้าน เพราะกลัวเสียงฟ้าร้องมากๆค่ะ สาบานไว้เยอะ
2 มีนาคม 2550 08:18 น. - comment id 664737
กลางสายฝนหล่นมาพาแช่มชื่น ร่างกายตื่นชื่นรักเป็นหนักหนา กระเซ็นซ่านเล่นฝนที่หล่นมา จากฟากฟ้า....เด็กตัวน้อย..ค่อยชื่นบาน เคยวิ่งเล่นท่ามกลางสายฝน แม่ก็ตะโกนบอกให้เข้าร่ม แต่หาฟังไม่
2 มีนาคม 2550 09:46 น. - comment id 664785
ใช่ๆ การได้ตากฝนเนี้ยมันเป็นอะไรที่สนุกที่สุดเลย คิคิ ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายคุณ ปีกผีเสื้อ
2 มีนาคม 2550 09:48 น. - comment id 664790
5555 เคยโดนเหมือนกันเลยใชม้า คิคิ ที่จริงแพรวเองอะโดนแบบนี้บ่อยเลยหล่ะ แต่ก็ชอบๆๆขอบคุณที่เข้ามาทักทายค่ะ
2 มีนาคม 2550 09:52 น. - comment id 664793
ข้างบน คุณ 444 อิอิ ลืม โทษทีนะคะ คุณปราณรวี ตอนเด็กทำได้เพราะไม่มีใครว่า เท่าไหร่นัก (แต่ถึงว่าก็ไม่ฟัง) แต่พอตอนที่โตเเล้วนี่สิ ออกไปเดินตากฝน เดี๋ยวเค้าหาว่าบ้า หรือไม่ก็อกหัก คิคิ
2 มีนาคม 2550 09:57 น. - comment id 664797
หวัดดีคะคุณเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย ชื่อน่ารักจังเย้ย คิคิ
2 มีนาคม 2550 10:01 น. - comment id 664804
คุณเฌอมาลย์.. ยามฝนตกคนเล่นน้ำสนุกสนาน แต่เฌอมาลย์กลับไม่กล้าออกไปไหน เพราะเธอนั้นคงสาบานกับใครต่อใคร พอฟ้าร้องจึงกลัวใหญ่ไม่กล้าออกมา คิคิ ล้อเล่นนะคะ แต่เอ๊ะ ไปสาบานกันเรื่องอะไรหยอ อยากรู้จัง
2 มีนาคม 2550 10:04 น. - comment id 664810
คุณครูพิม.. เล่นน้ำฝนมันสนุกจริงๆ แหล่ะ กระโดดไปมาเตะน้ำเล่นโอยสุดจะบรรยาย แต่ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว เฮ้อ เสียดายจัง ขอบคุณที่แวะมานะคะ
2 มีนาคม 2550 15:37 น. - comment id 664989
ความรู้ของการเดินตากสายฝนมันเย็นฉ่ำไป ถึงหัวใจค่ะ เด็ก ๆ ชอบนะค่ะทั้งตอนฝนตก และก็หลังฝนตก บรรยากาศใสสะอาดค่ะ... แต่พอโตก็ไม่ได้ตากฝนค่ะ.... ชอบประโยคนี้จังค่ะ.. ." อิ ส ร ะ เ ล็ ก ๆ ที่ ฉั น มี อิ่ ม ฤ ดี พ อ ใ จ ที่ ไ ด้ ทำ "
2 มีนาคม 2550 16:01 น. - comment id 665020
กลอนน่ารักจังค่ะ..คิดถึงตอนเด็กๆชอบเล่นน้ำฝนค่ะ..
11 มีนาคม 2550 17:13 น. - comment id 668706
สวัสดีค่ะ คุณ whitelily .. ใช่ค่ะ ตอนเด็กๆ ดีจังเลยนะคะ ได้ทำอะไรที่สนุกๆ พอโตแล้ว จะทำอะไรก็ติดโน้นติดนี่
11 มีนาคม 2550 17:15 น. - comment id 668707
คุณ White roses .... ขอบคุณค่ะ ตอนเด็กๆ ก็ชอบเล่นน้ำฝน เหมือนกันค่ะ เล่นคนเดียวไม่พอ ชวนเพื่อนเล่นกันทั้งแก๊งค์ คิคิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
