...ลานพักใจ...

เจน_จัดให้

ระยับแดดแสดส่องทองอร่าม
ช่างงดงามท่ามกลางความหวั่นไหว
สายลมปลิวใบไม้พลิ้วทั่วทิวไพร
สายน้ำใสไหลรินปริ่นลำธาร
..........
นกเขาคู่คู้ขันประชันรัก
ช่างแน่นหนักในรักที่ขับขาน
ผีเสื้อน้อยบินไล้ดอกไม้บาน
สนุกสนาน...สำราญนักลานพักใจ
..........
บนเส้นทางกลางห้วงบ่วงแห่งโลก
ทั้งสุขโศกโบกพัดยากผลัดได้
สิ่งเข้ามาพารุ่มร้อนบั่นทอนใจ
คิดเพียงให้ผ่านพ้นไปในวันวัน
..........
แม้สิ่งดีมีมาพาใจชื่น
ก็กลับคืนไม่ยั่งยืนเหมือนดังฝัน
เพียงอยากมีสักนาทีที่ผูกพัน
ก็ได้คิดเพียงเท่านั้น...ไม่มีวันเป็นจริง
...........
กำมือนี้มีอะไรให้ยึดเหนี่ยว
จะมีใครแลเหลียวยามท้อยิ่ง
จะมีใครห่วงใยให้แอบอิง
เพราะทุกคนต่างวุ่นวิ่งในสิ่งที่ต้องการ
...........
คงมีเพียงลานพักใจในห้วงคิด
เมื่อเหน็ดเหนื่อยกับชีวิตที่พ้นผ่าน
มีร่มธรรมนำใจให้เบิกบาน....
เพียงหนึ่งกาล...เพื่อสอบทานในตัวตน
...........
เสียงในใจ....บอกไว้กับตัวเอง
"....ว่าไปก็เท่านี้หล่ะนะชีวิตคน.....ดำเนินไปเพียงเพราะอารมณ์และสิ่งเร้าจึงเป็นทุกข์....ถ้างั้นหากได้สัมผัสสิ่งที่ผ่านเข้ามาแล้วหยุดไว้แค่นั้นหล่ะ.....ก็จะรู้สึกว่าไม่มีอะไรให้น่ายึดถือไว้ได้เลย.....มันจะดีกว่าไหมถ้าเราเรียนรู้ที่จะทำจิตใจให้ไม่เป็นทุกข์เพียงเพราะสิ่งที่ผ่านเข้ามานั้น.....ปล่อยมันไปในตอนนี้ก่อนที่เราจะปรุงแต่งให้มันเกินเลยจนเป็นภาพที่ผิดเพี้ยน...."

Photo By : Jane...ลานพักใจ ณ.สวนสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์...ภาพนี้เมื่อ 2 ปีที่แล้วจ้า อิอิ แอบจิ๊กกล้องน้าไปใช้อ่ะจิ....