บ้านของเรา ๓
พ่อทูนหัว
มีชายหญิง จริงใจ ในความรัก
ด้วยใจภักดิ์ ร่วมสุข สนุกสนาน
คราไปศึก จึงพราก จากนงคราญ
ด้วยอาจหาญ ไม่กลับ นับวันรอ
สงครามมี ที่ใด ไม่เห็นจบ
ชาตินักรบ รบไป ไม่กล่าวขอ
สองคนพราก ฝากไว้ ไม่เพียงพอ
นักรบหล่อ ฝากใจ ไม่ขอคืน
ป้าจ๋าป้า ลุงด้วย ช่วยดูรัก
ขุนเขาภักดิ์ ใหญ่แสน สุดแผ่นผืน
เปรียบความรัก ชอกช้ำ ต้องกล้ำกลืน
จึงต้องยืน ให้เห็น เป็นแถวยาว
หล่อไปรบ สุดท้าย ต้องตายจาก
บาปกรรมพราก พลัดหก จากอกสาว
ขอเพียงจบ ความรัก จบเรื่องราว
เมื่อแสงดาว พาดโขด กระโดดลง
ลุงครับลุง ลุงเห็น ความรักไหม
รอยอาลัย ติดสนิท ด้วยพิษสง
เขาคู่เคียง มีรัก มักยืนยง
พร้อมมั่นคง มิพราก จากสัมพันธ์
ป้าและลุง มีสุข มาช่วยเคลื่อน
ป้าและลุง มีเพื่อน มาช่วยสรร
ป้าและลุง มีเรา มาช่วยกัน
ป้าและลุง มีสวรรค์ มาช่วยเอย.