วันวานก่อนเก่า มีปุยเมฆขาวคอยเป็นเพื่อน เล่านิทานท้องฟ้าและดาวเดือน ทั้งสายลมเป็นเสมือนอุ่นไอ แสงแดดเยี่ยมเยือนเหมือนเพื่อนเก่า หมอกขาวคอยปัดเป่าความทุกข์ให้ สายฝนคอยชะล้างความทุกข์ใจ ต้นไม้ระบัดใบคอยปลอบโยน มีคนถามว่า เหงาบ้างไหม ทำไม เหมือนไม่มองใคร ไม่เคยสน ก็แค่ ไม่ค่อยชอบวุ่นวายกับเรื่องของ คน ความรักอยู่ที่เราจะค้น ไม่ใช่อยู่ที่เรามีคนกี่คน ในหัวใจ
3 กุมภาพันธ์ 2545 01:44 น. - comment id 33539
หือ...เป็นกลอนที่สวยนะ เจทท์ชอบ ความหมายลึกซึ้งดี (ชมจิงๆนะ) ^-^
3 กุมภาพันธ์ 2545 15:22 น. - comment id 33606
ค่ะเหมือนน้องเจทท์ค่ะความหมายเหมือนตัวเอ๋เอง เป็นคนอย่างนี้ ชื่นชมค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2545 05:47 น. - comment id 33802
ชอบอ่านกลอนแบบนี้ค่ะ
8 กันยายน 2545 12:35 น. - comment id 74385
ยังไงมีแมวซักตัวในหัวใจบ้างนะ..