กับผู้คนมากมาย...........ฉันคือผู้ชายกร้านกร้าน ล่วงวันคืนพ้นผ่าน.........ยังอยู่อย่างทรนง จะทุกข์หรือสุขสันต์.........ไม่มีวันจะเพ้อหลง เพราะใจใฝ่พะวง...........ยังมั่นคงไม่มีใคร กับเธอเท่าที่เห็น............ฉันแค่เป็นคนอ่อนไหว และทุกลมหายใจ............เปี่ยมด้วยรักและศรัทธา เหมือนดั่งทารกน้อย.......คงเฝ้าคอยอย่างโหยหา รออ้อมกอดมารดา...........ดับโศกาสิ้นจาบัลย์ เพราะเธอคือทุกสิ่ง.........ทั้งความจริงและความฝัน เกินพจน์บทรำพัน..........จะเสกสรรถ้อยคำใด เพียงผู้ชายคนนี้.............พร้อมยอมพลีแม้สิ่งไหน สารภาพจากดวงใจ.........มิรักใครได้อีกแล้ว
19 กุมภาพันธ์ 2550 08:37 น. - comment id 658969
หายไปนานพอดูนะคะ ได้อ่านกลอนหวานๆแบบนี้แต่เช้าแล้วมีความสุขดีจังค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2550 09:31 น. - comment id 658990
ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
19 กุมภาพันธ์ 2550 22:45 น. - comment id 659477
เป็นคำสารภาพที่น่าจะมีอานุภาพมากค่ะ แบบนี้ happy สุด ๆ ในความรักแน่นอน มั่นคงดีจัง