เรารักกัน

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

แต่ก่อนนั้น ฉันยัง จำได้ดี
เธอวิ่งหนี ความรัก ที่ฉันให้
แม้ว่าฉัน จะทำดี สักเท่าใด
เธอก็ไม่ เหลียวแล สักนิดนึง
ไม่ว่าจะ ส่งเพจ ส่งเมลล์หา
พูดค่ะขา หาข้าวปลา ก็ไม่ซึ้ง
นวดแขนขา หลังเล่นบอล กล้ามเนื้อตึง
ทั้งหมดซึ่ง อาจวุ่นวาย เธอมากไป
แม้เธอไม่ เอ่ยปาก บอกว่ารัก
ไม่ประจักษ์ สิ่งที่ทำ มันอยู่ไหน
เปรียบเสมือน ฉันโยนหิน ทิ้งน้ำไป
แล้วเมื่อไหร่ บ่อจะเต็ม ไม่รู้เลย
และต่อมา รักที่ให้ มันเริ่มท้อ
เพราะเธอส่อ แววว่า ไม่อยู่เฉย
เธอเริ่มไป หารักใหม่ ใฝ่เกินเลย
เธอไม่เคย เห็นใจคน ที่รักเธอ
ดังฟ้าฟาด ลงกลางใจ เมื่อได้ยิน
เมื่อใจสิ้น เยื่อใยรัก เหมือนคนเพ้อ
คนรักใหม่ เขามาพรอด รักกับเธอ
ดวงตาเบลอ เอ่อนองน้ำ ทั้งสองตา
แม้นไม่รัก ก็อย่าหลอก ให้ฉันหลง
ให้งวยงง ในหลุมรัก เสน่หา
พอเจอเขา คนที่ใช่ ก็พามา
เหยียบอุรา ของคน ที่รักเธอ
และวันนี้ เธอกลับมา มาหาฉัน
บอกวันนั้น เธอพลั้งไป อย่างไผลเผลอ
บอกว่าเธอ ฝันไป และละเมอ
ที่พลั้งเผลอ ทำร้ายใจ ของฉันไป
เขาคนนั้น ที่เธอ เคยบอกรัก
ได้ประจักษ์ ว่าไม่ซื่อ ไร้ใจให้
ปากที่บอก ว่ารัก แค่บอกไป
แต่ในใจ มีชายมาก ไม่รักจริง
วันวันนี้ เธอจึงได้ แจ้งประจักษ์
ว่าความรัก ที่ฉันให้ ไม่ทอดทิ้ง
เธอรู้แล้ว ว่าฉันรัก เธอจริงจริง
ไม่ได้กลิ้ง กลอกกลั้ว เหมือนบางคน
แต่รู้ไหม ในวันนั้น ฉันรู้แจ้ง
ว่าเธอแกล้ง หลอกใช้รัก ฉันหลายหน
เธอไม่เคย รักฉัน ที่ตัวตน
เมื่อมีคน ใหม่มา เธอก็ไป
โปรดอย่าบอก ว่าตอนนี้ รักฉันจริง
ใจที่ทิ้ง มันแหลกราญ หมดรู้ไหม
แก้วที่แตก มิประสาน คล้ายกับใจ
ที่แหลกไป ด้วยมือเธอ กี่ครั้งกัน
หากแม้นว่า รักครั้งนี้ เป็นรักแท้
จากใจแน่ ไม่ได้หลอก เพื่อขำขัน
ฉันเจ็บจน ขยาดรัก เคยรำพัน 
เรารักกัน แต่ในวัน ที่สวนทาง