รางรถไฟสายความฝัน

แดนไกล ไลบีเรีย

บนถนนสายใหญ่...
กระเป๋าเดินทางหนึ่งใบ
ถูกลากด้วยใจหนึ่งใจ
ที่ฝันใฝ่ค้นหาความฝัน
เด็กชายหนึ่งคน...
เลาะลัดเดินดั้นด้น
เตาะแตะไปตามถนน
ทอดตรงบนเส้นทางข้างหน้านั้น
อิสระ...อิสระ...
เขาต้องการอิสระ
เขาเบื่อสังคมเฟอะฟะ
เขาเบื่อกับพันธะผูกพัน
เด็กชายเดินไป...
เดินท่องไปตามทางไกล
เดินตามหาสิ่งใดๆ
ตามแต่ใจเขาจะฝัน
เด็กชายเดินไม่ยอมหยุด...
ถึงแม้มีอุปสรรคมาฉุด
ถึงแม้ร่างกายเขาจะทรุด
แต่เขายังยื้อยุดบากบั่น
เส้นทางสายถนน...สุดสาย...
แต่เด็กชายยังไม่แหนงหน่าย
เขาตั้งปณิธานท้าทาย
จุดหมายใหม่...รางรถไฟสายนั่น
เส้นทางสายใหม่...
เด็กชายตัดสินใจเดินตามรางรถไฟ
พร้อมกระเป๋าเดินทางหนึ่งใบ
เดินตามรางไปเร็วพลัน
พเนจร...พเนจร...
สานต่อความฝันวันก่อน
จะหลีกหนีความเดือดร้อน
ที่ลุกฟอนสังคมปัจจุบัน
เขาโบกมือลา...
ชีวิตบอด ใบ้ บื้อ บ้า
เขาจะต้องออกแสวงหา
พรุ่งนี้จะต้องดีกว่าวารวัน
จวบเวลาเย็น...
เขายังมองไม่เห็น
ในสิ่งที่เขาอยากเป็น
ในสิ่งที่เขาคิดฝัน
เด็กชายเหนื่อยอ่อน...
เขาอยากจะพักลงก่อน
เขาจึงหยุดแรมรอน
แล้วล้มตัวนอน...ตรงรางรถไฟนั้น
ตื่นมาตอนเช้า...
รอบข้างกลับไม่เหมือนเก่า
เขาพบว่าตัวของเขา
ล่องลอยตัวเบาอยู่ในสวรรค์
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คืนที่เขานอน....
นอนลงอย่างเหนื่อยอ่อน
รถไฟขบวนหนึ่งสัญจร
แล่นผ่านรางที่เขาล้มตัวนอน
แล้วก็ฝัน......................