วาดความฝัน

เสี้ยว

ร้อยความฝัน พันความหวัง ที่ร่างก่อ
แล้วถักทอ ร้อยเรียง เพียงอยากเห็น
วาดความรัก ตามใจ อยากให้เป็น
 ให้เหมือนเช่น นิทาน ที่อ่านมา
วาดทั้งหมด ที่ใจ นั้นได้คิด
วาดสักวัน จะพิชิต ยอดภูผา
วาดหวังไว้ เมื่อผ่าน กาลเวลา
วาดชีวิต ที่ล้ำค่า น่านิยม
โอ้ความรัก ความผูกพัน ขยันวาด
สักวันอาจ มีจริง ได้ดังสม
วันนั้นอาจ เจอสิ่งดี ที่น่าชม
ความสุขสม ประโลมโลก ประโลมใจ
อีกยังวาด สุดถนน ที่ค้นหา
จะยืนหยัด อย่างสง่า เหมือนฝันใฝ่
วาดผู้คน ชื่นชม อย่างสมใจ
เป็นศิลปิน ยิ่งใหญ่ ดังใจปอง
ในบทกลอน วาดความคิด ประดิษฐ์ไว้
วาดความฝัน ที่ใฝ่ ยามใจหมอง
แล้วยังวาด ผ่านเสียงเพลง บรรเลงร้อง
วาดความฝัน ให้เรืองรอง ยามท้อใจ
เมื่อเยาว์วัย ได้วาดหวัง วาดความคิด
วาดชีวิต ให้กระจ่าง สว่างใส
วาดความดี คงไว้ ในหัวใจ
ผืนผ้าใบ จะบริสุทธิ์ ไม่มืดดำ
หากชีวิต ที่ผันผ่าน การค้นหา
จึงรู้ว่า สิ่งที่วาด ช่างน่าขำ
ไม่อาจมี หรอกชีวิต ที่คิดทำ
เป็นเพียงฝัน เริงระบำ ในบทกลอน
ในวันนี้ กระดาษวาด จึงยับขาด
ไม่อาจวาด สิ่งใด ได้เหมือนก่อน
พบแต่เพียง เศษกระดาษ ที่ขาดตอน
ให้นึกย้อน วันวาน ที่ผ่านเลย