เมื่อรักร้างห่างแล้วต้องแคล้วคลาด เริ่มปัดกวาดใจกายให้คลายหมอง ลืมวันคืนแสนเศร้าเข้าครอบครอง วันนี้ลองเข้มแข็งแกร่งสักวัน ลืมความรักแสนหวานซ่านดวงจิต ลืมจุมพิตดื่มด่ำฉ่ำใจฉัน ลืมเพลงรักเพลงเก่าเฝ้ารำพัน ลืมสัมพันธ์ลึกซึ้งซึ่งเคยเจอ เก็บทุกอย่างระหว่างเราเข้าในกล่อง แล้วนั่งมองเหม่อไปด้วยใจเผลอ ที่ตรงโน้นตรงนี้เคยมีเธอ น้ำตาเอ่อไหลพรากจากดวงตา เคยปลอบเพื่อนเตือนใจให้เข้มแข็ง พร้อมแสดงอวดเบ่งความเก่งกล้า ยามที่เพื่อนอกหักรักร้างลา ไม่นึกว่าแสนจะยากหากเจอเอง รู้ทั้งรู้เขาไปไม่หวนกลับ ยังเผลอนับวันช้ำอย่างคร่ำเคร่ง ครายินเพลงรักเก่าเราบรรเลง หลอกตัวเองทุกครั้งยังเหมือนเดิม เมื่อรักร้างห่างแล้วต้องแคล้วคลาด การปัดกวาดครั้งใหญ่ไม่ทันเริ่ม มีแต่หยาดน้ำตามาแต่งเติม เผลอเขียนเพิ่มบนผนัง..ว่ายังคอย...
แมวคราว 7 ก.พ. 2550 16:09 น. - ID 98223 
1209
8
0
7 กุมภาพันธ์ 2550 16:24 น. - comment id 654115
เผลอใจเจ็บตัดไม่ลงคงใยเยื่อ ใจยังเหลือแต่สิ่งดีที่เคยให้ เก็บไว้เป็นความหวังพลังใจ เพื่อวันใหม่ที่ดีไม่มีคุณ กานต์นะคะ กำลังจะลืมได้ค่ะถ้าไม่มีใครถามบ่อย ถ้าเพื่อนๆถามทีไร ร้องไห้ทุกทีค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2550 17:18 น. - comment id 654133
อาการ เผลอ มันจะเกิดขึ้นเพียงแป๊บเดี๋ยวก็หาย......
7 กุมภาพันธ์ 2550 18:17 น. - comment id 654154
ถ้าเผลอเขียนบ่อยๆ ผนังจะเลอะเทอะซะหมดนะคะ อ้อ...อย่าไปเขียนที่กำแพงบ้านคนอื่น ..............ก็แล้วกัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2550 18:27 น. - comment id 654160
เผลอใจรักเผลอใจเจ็บเหน็บรู้ไหม เผลอเพราะใจที่เยาว์ใช่เขลาขลาด เผลอรักไปใจเจ้ากรรมจึงทำพลาด อวดฉลาดเจ็บที่ใจใช่เผลอรัก.
7 กุมภาพันธ์ 2550 18:34 น. - comment id 654164
สวัสดีครับคุณแมวคราว เห็นว่าคิดถึงผม คิดถึงทำไมนะ อิอิ ไม่ได้ไปไหนซะหน่อย ก็อยู่นี่แหละครับ วันๆ อ่านหนังสือ กับเขียนโปรแกรม สองอย่าง แวะมาบ้างครับ แต่ยังไม่ค่อยมีอารมณ์แต่งครับ ต้องมีแรงบันดาลใจให้แต่งก่อนครับถึงจะแต่งได้ ไปล่ะครับ
7 กุมภาพันธ์ 2550 20:36 น. - comment id 654205
เผลอคร่ำครวญหวนหาใครเขา มีเพียงเราร่ำไรใครเขาเห็น นอนร้องไห้รุมเร้าทั้งเช้าเย็น เผลอทีไรเป็นเศร้าเคล้าน้ำตา
7 กุมภาพันธ์ 2550 21:17 น. - comment id 654226
เผลอเข้ามาอ่านค่ะ..อุ๊บ..ตั้งใจค่ะ..ตั้งใจเข้ามาอ่านค่ะ..
7 กุมภาพันธ์ 2550 21:45 น. - comment id 654231
เมื่อรักร้าง หมองหม่น คนลืมง่าย ไม่นานคลาย โศกเศร้า เหมือนเราหนอ คนโชคร้าย ให้เงียบเหงา ยังเฝ้ารอ สุดทดท้อ ใจหาย ไม่คืนมา.................
7 กุมภาพันธ์ 2550 23:32 น. - comment id 654275
หน้าส่วนตัว
ยิ่งปัดกวาดก็ยิ่งรกค่ะ จะเจอสิ่งที่เราเก็บซ่อนจนลืมเยอะไปหมด อิอิ
7 กุมภาพันธ์ 2550 23:45 น. - comment id 654278
นึกได้ก็ไปลบออก จะได้ไม่เสียฟอร์มไงล่ะ
8 กุมภาพันธ์ 2550 08:16 น. - comment id 654350
เผลอหัวใจ ใฝ่ปอง จึงหมองหม่น คนบนเกาะ เกิดมาจน ต้องทนหมอง สาวกรุงเทพฯ เมืองฟ้า ช่างน่ามอง ได้แต่จ้อง ขาขาวขาว เย้ายวนใจ เอาขาหมู วางตรงหน้า แทนขาเจ้า มีดคมวาว หยิบเอามา อย่าช้าได้ ถ้วยน้ำจิ้ม แซบอีหลี มิห่างไกล เชือดขาหมู เอาลงใส่ น้ำจิ้มพลาง ฉันจะกิน ขาหมู แทนขาเจ้า พอบรรเทา ยามใจลอย ปล่อยเคว้งคว้าง ถึงไม่ได้ ดอมดม ซึ่งขานาง ขอเคียงข้าง ขาหมูร่ำ ชุ่มฉ่ำใจ เข้ามาทักทายครับ แต่มะรู้จะเขียนอะไร สบายดีนะครับท่าน
8 กุมภาพันธ์ 2550 08:32 น. - comment id 654362
8 กุมภาพันธ์ 2550 10:23 น. - comment id 654392
โห...เผลอแป๊บเดียวเอง..เพื่อนๆมาเยี่ยมกันเยอะเลย หวัดดีรอบวงครับทุกท่าน..ขอบคุณทุกท่านมี่มาเยี่ยมนะครับ..แล้วคุยกันใหม่..รักษาสุขภาพกันดีๆด้วยนะครับ..ช่วงนี้หวัดกำลังระบาด...หวัดดีครับ..
8 กุมภาพันธ์ 2550 13:40 น. - comment id 654499
ยังคอย ยังคอย ยังคอย เธออยู่ ทุกลมหายใจ รักมากแค่ไหน เธอคงไม่รู้ ..... อิอิ เคยได้ยินเพลงนี้ม่ะ เก๊า เก่า เนาะ
8 กุมภาพันธ์ 2550 14:02 น. - comment id 654517
เคยได้ยินจิครับคุณมอมแมม.. เคยร้องได้ด้วย..เวลาร้องต้องทำเสียงยานๆครับ...แต่อย่ายานมากเดี่ยวจะหาว่าเมาไปโน่น...อิๆๆ..ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ
8 กุมภาพันธ์ 2550 19:42 น. - comment id 654729
รู้สึกเหมือนกันเลย
15 กุมภาพันธ์ 2550 09:05 น. - comment id 655675
ฮือ...คุณเปเป้ซังครับ.. กลอนนี้ไม่ใช่ชีวิตจริงของผมหรอกครับ แต่ที่บรรยายได้ถึงอารมณ์เพราะผมอาศัยความชำนาญในการนั่งเทียนนึกเอาน่ะครับ... อิๆๆ (ต้องรีบอธิบายไว้ก่อนเดี๋ยวใครบางคนเข้าใจผิดผมไปกันใหญ่..ว่ายังจะรอใครอยู่อีกปูนนี้แล้ว...บอกตรงๆว่ากลัวลูกขวานครับ...ได้ยินเสียงลับแว่วมาดังแกรกๆ..555..)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
