เจ้าหนีหน้าลาไกลไปจากพี่ ก็เกือบปีล่วงกาลที่ผ่านผัน ผ่านปีใหม่ล่วงมากุมภาพันธ์ ยิ่งหวาดหวั่นคนดีเจ้าหนีไป จะเกษมเปรมปรีดิ์ดีหรือเปล่า หรือแสนเศร้าโศกศัลย์จนหวั่นไหว เจ้ามีคนเคียงข้างหรืออย่างไร พี่ยังใฝ่หมายปองเพียงน้องนาง ออกตามหาเท่าไรก็ไม่เห็น เช้าจนเย็นอุปสรรคคอยขัดขวาง ไปทั่วทั้งธรณีนทีทาง ออกตามนางกลางดงพงพนา ฝากลมบอกน้องน้อยพี่คอยอยู่ พี่หดหู่คอยชะเง้อละเมอหา หากแม้นเจ้าได้สดับโปรดกลับมา พี่ยังรอแก้วตาทุกนาที จะเตรียมหาอาหารคาวหวานพร้อม กลัวเจ้าผอมลงไปไร้ราศี จะเลี้ยงดูเนื้อนวลให้อ้วนพี ให้กินดีมีสุขทุกทุกวัน จนเจ้างามพิสุจน์ดูผุดผ่อง ให้คนจ้องมองตามความอวบอั๋น พอใกล้ถึงสิบแปดกุมภาพันธ์ จะพะโล้ให้ทันวันตรุษจีน
สติแตก 3 ก.พ. 2550 22:43 น. - ID 98049 
1051
1
0
3 กุมภาพันธ์ 2550 23:04 น. - comment id 652484
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ... ไม่กลับไปหรอกกกกก...ยอมผอมตาย....อิอิ....แค่มาแซว...
4 กุมภาพันธ์ 2550 08:29 น. - comment id 652561
4 กุมภาพันธ์ 2550 09:46 น. - comment id 652571
ป๊าดโธ่! นึกว่าอาวรณ์ ที่แท้เรียกมาเป็นอาหาร...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
