สามหนึ่งปีที่ก้าวย่างสู่ทางเข้า สองนำเรามาสู่ ณ จุดที่ หนึ่งแห่งนั้นไม่ไกลจากธานี เจ็ดแห่งสีรุ้งนั้นส่องเรืองรอง เก้าเท้าย่างเข้าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ หนึ่งใจคิดหวังผลเหมือนคนทั้งผอง สี่ปีที่รับปริญญาดังใจปอง แปดปีของปริญญาทั้งสองใบ
30 มกราคม 2550 15:20 น. - comment id 650751
ให้พี่สาวคนเก่ง.......
30 มกราคม 2550 15:26 น. - comment id 650754
น้องรี ตบมือให้ในฐานะไหนจ๊ะ ถ้าตบมือให้เพราะว่ารับปริญญาทั้งสองใบน่ะ คงไม่รับนะเพราะพี่แม่มดเรียนไม่จบที่นี่จ้า.อิอิ ไม่ได้รับปริญญาทั้งสองใบเลยละ
30 มกราคม 2550 15:27 น. - comment id 650755
ศรรกนึกว่าคุณพี่จะให้เบอร์โทรซะอีก เกือบจะกดโทรศัพท์แล้วนะเนี่ย หุ หุ หุ
30 มกราคม 2550 15:33 น. - comment id 650761
น้องศรรกรา ลองกดดูนะ อาจจะเป็นเบอร์โทรศัพท์ก็ได้
30 มกราคม 2550 16:04 น. - comment id 650772
แสดงว่าน้องแม่มดฯเป็นศิษย์ มร.แน่ๆเลย ............
30 มกราคม 2550 16:12 น. - comment id 650773
จะสี่ปีหรือแปดปีก็มีค่า การศึกษาพาชีวิตสู่จุดหมาย ถึงก้าวผ่านรั้วมหาวิทยาลัย ยังค้นคว้าต่อไปทุกผู้คน การเรียนรู้อยู่คู่เราทุกเช้าค่ำ ถึงเย็นย่ำยังศึกษาทุกแห่งหน ประสบการณ์ชีวิตจักสอนตน เกิดเป็นคนเรียนไว้เถิดเกิดผลดี ยินดีด้วยจ้ะ
30 มกราคม 2550 16:14 น. - comment id 650774
คิดได้ไงยอดเยี่ยมไปเลยงะอิอิ
30 มกราคม 2550 16:15 น. - comment id 650776
จะปริญญาบัตรหรือปริญญาใจ นั่นก็คือประสบการณ์ชีวิตทั้งนั้น นั่นล่ะความหมายของความยินดี
30 มกราคม 2550 16:33 น. - comment id 650779
นึกว่าใบ้หวย วันพรุ่งนี้ซะอีก
30 มกราคม 2550 17:11 น. - comment id 650792
รีก็ ให้กับปริญญาชีวิตงัยค่ะพี่แม่มด มันสำคัญพอ ๆ กันเลยค่ะกับใบปริญญาแน่ะ... รีก็เคยเป็นศิษย์ที่นี่ค่ะ.... แต่ก็ไม่ได้จบที่ นี่นะค่ะ..... (สงสัยความพยายามไม่พอค่ะ)..
30 มกราคม 2550 18:27 น. - comment id 650811
สามสิบเอ็ด ยี่สิบเอ็ด เจ็ดสิบเก้า ใช่สัดส่วน คุณแม่มด รึปล่าวหนา และหนึ่งร้อย ร้อยสี่สิบแปด ที่บอกมา ความสูงป่ะ หรือน้ำหนัก สักกี่โล... หุหุ...แวะมาทักทายค่ะ กลอนยังเพราะเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย
30 มกราคม 2550 18:49 น. - comment id 650826
พี่เบรฟ แม่มดน่ะศิษย์รามก้นกุฎิเลยค่ะพี่เบรฟ คุณสองร่าง การศึกษาช่วยให้มีความคิด ให้ดวงจิตรู้รักการศึกษา ช่วยให้ฉันเรียนรู้เรื่อยเรื่อยมา กาลเวลาเป็นแค่ตัวพาไป ขอบคุณค่ะ japan ขอบคุณค่ะ น้องแมงกุ๊ดจี่ เกือบไปแล้วเหมือนกันจ้า น้องรี ค่ะแม่มดได้รับปริญญาชีวิตจากรั้วพ่อขุนอย่างเต็มที่เลยจ้า ถึงแม้จะไม่ได้จบจากที่นี่ในตอนแรกอย่างที่หวังค่ะ น้องโดดเดี่ยวผู้น่ารัก สามสิบเอ็ด ยี่สิบเอ็ด ยังพอว่า เจ็ดสิบเก้า นั้นหนา ถ้าไม่ไหว ความสูงร้อย สี่สิบแปด ยังน้อยไป แต่ไม่ใช่ น้ำหนัก หรอกนะเธอ
30 มกราคม 2550 21:15 น. - comment id 650895
มาแอบดูปริญญาชีวิต..แต่มีค่ามากนะ..
30 มกราคม 2550 21:22 น. - comment id 650902
ใช่แล้วจ้ากุหลาบปริญญาชีวิตมีค่ามากเลยละ