อนงค์เอ๋ยนงนุช แพรวพริ้งพราวราวมณีศรีสมร สวยอรชรอ่อนพลิ้วละลิ่วหวน ล้วนประกายแวววับระยับชวน วิจิตรนวลพิศผ่องละอองใย สองเนตรจ้องมองพิศจิตกระหวัด สิ่งรึงรัดมัดฤดีศรีซ่านไสว โลมรำลึกตรึกป่วนสวนหัวใจ พินิจไปให้ซึ้งคำนึงครวญ ล้วนผูกปมบ่มสร้างอ้างว้างจิต ลิขิตวิลาสินีพลีหอมหวน อวลอบร่ำพร่ำเพ้อละเมอนวล จนปั่นป่วนสวนฤดีที่คะนึง ซึ้งอะไรใดเล่าจะเท่านี้ โอ้ชีวีนี้หนอพอคิดถึง เพียงตรึงไว้ได้แต่แค่รำพึง เก็บไว้ซึ้งชีวิตเพียงจิตใจ ที่ผ่านมาครานั้นปั่นกระแสร์ ล้วนปรวนแปรแน่แท้มิสดใส ฝากรอยพริ้มอิ่มเอมเปรมฤทัย พอสุดท้ายหนีพรากมาจากจร ยามเขาลวงสนิทจิตพลาดพลั้ง แต่ก็ฝังยังลึกนึกสะท้อน ชะตาเราเฝ้าถวิลจินต์รอนรอน ได้แต่ถอนหายใจเพียงได้มอง. *** แก้วประเสริฐ. ***
30 มกราคม 2550 11:01 น. - comment id 650657
เดียวดายมากหรือคะคุณแก้ว เดี๋ยวหาเพื่อนให้นะคะ
30 มกราคม 2550 11:21 น. - comment id 650664
เพียงแค่พิศ อนงค์ ใจคงป่วน เฝ้าคร่ำครวญ เช้าค่ำ เฝ้าร่ำหา ทั้งคิวคาง ปรางคิ้ว ผิวแม่นา เหมือนนางฟ้า อ่าองค์ ลงเยือนดิน... สวัสดีครับพี่แก้วฯ ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ หวังว่าคงสบายดีนะครับ
30 มกราคม 2550 12:40 น. - comment id 650688
ภาพข้างบนถ่ายที่ไหนคะ
30 มกราคม 2550 13:01 น. - comment id 650704
สวัสดีคะคุณลุงยังจำหลานได้อ่ะเปล่าคะ สบายดีนะคะ ไม่ได้มาเยี่ยมซะนานเลย คิดถึงนะคะ
30 มกราคม 2550 13:19 น. - comment id 650709
ึคุณ แม่มดฯ ครับยามเจ็บไข้ได้ป่วยก็ให้รู้สึกเหงาเปล่า เปลี่ยวเดียวดายจริงๆครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2550 13:20 น. - comment id 650710
ครับผมเองไม่สบายไปเลยห่างหายไปนานครับ ให้รู้สึกเงียบเหงายิ่งนักครับ ค่อยยังชั่วหน่อย ก็เลยมาลงไว้ครับขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2550 13:22 น. - comment id 650711
คุณ เบรฟฮาร์ท ขอโทษนะครับที่ตอบไว้ลืมใส่ชื่อคุณมาเห็นเข้า ก็เลยรีบแจ้งไว้ครับคนป่วยก็แบบนี้แหละครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2550 13:25 น. - comment id 650713
คุณ ชมพูภูคา J. อ้อเป็นภาพถ่ายที่อนุสาวรีย์บรมครูสุนทรภู่ อ.แกลงจ.ระยองครับ ขอบคุณนะครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2550 13:26 น. - comment id 650715
คุณ หลานเหมียว จำได้ซิครับ ตอนนี้กำลังป่วยอยู่ครับ แต่ยัง รำลึกถึงเสมอ ที่รำลึกอีกอย่างคือไวท์นอกนะครับ อิอิ ผมเองก็หายไปนานเหมือนกันครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2550 13:28 น. - comment id 650717
เพื่อนๆหลานๆโปรดทราบ ขอให้หายดีก่อนเรื่องสั้นที่เขียนค้างไว้ ฟ้าเพียงดินนั้นหากหายดีแล้วจะพยายามเขียนต่อ ให้นะครับ โปรดทราบขอบคุณที่ได้ติดตามครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2550 13:38 น. - comment id 650720
สิ่งที่พึงทำได้ในครานี้ เก็บกดกลั้นฤดีที่หม่นหมอง ความรักไม่อาจสมอารมณ์ปอง ได้แต่มอง..ตาละห้อย..แสนน้อยใจ
30 มกราคม 2550 15:04 น. - comment id 650749
ขอให้พี่แก้วฯหายเจ็บหายไข้ไวไวนะครับ
30 มกราคม 2550 16:50 น. - comment id 650784
ขอเพียงได้เพ่งพิศจิตไหวหวั่น หลงคิดฝันถึงวันฝันสดใส คิดถึงวัน...รักสมปองได้ครองใจ ถึงอย่างไร...ยังอาวรณ์ไม่ลาเลือน... คุณแก้วฯ สบายดีนะคะ ช่วงนี้อากาศเย็นรักษาสุขภาพด้วยนะคะ...
30 มกราคม 2550 16:53 น. - comment id 650788
ลีลากลอนแปด คล้ายๆกับผมเลยอ่ะครับ ผมอ่านงานของท่านแก้วประเสริฐทีไร ชื่นใจทุกที(เกี่ยวมั้ยเนี่ย 55) เคยแต่งกลอนแนวนี้ไปจีบสาว แทนที่สาวเจ้จะเคลิ้ม กลับบอกว่า แปลไม่ออก ซะนี่ 55 เซ็งเลยครับ (ผมไม่ได้ว่าท่านแก้วฯนะครับ) จีบไม่ติดเลย แต่ผมก็ยังแต่งต่อไป ก็คนมันรักกลอน มากกว่าสิ่งใดนี่ ใช่มั้ยครับ
30 มกราคม 2550 17:25 น. - comment id 650796
สวัสดีค่ะคุณลุงแก้ว.... คุณลุงคงไม่เดียวดายจริง ๆ ใช่ไหม? ดูแลรักษาสุขภาพนะค่ะ........
30 มกราคม 2550 20:20 น. - comment id 650850
เดียวดายจริงๆหรือคะ..
30 มกราคม 2550 22:47 น. - comment id 650915
ยามเจ็บไข้ ไม่สบาย ใจเงียบเหงา มีความเศร้า มาเยือน เป็นเพื่อนผอง ไม่อาจร่ำ ไห้หา น้ำตานอง จึงขีดเขียน เป็นร้อยกรอง ประคองใจ ถึงนวลน้อง นิ่มอนงค์ ทรงสมร ใจพี่นี้ ร้าวรอน อาวรณ์ไห้ คิดถึงยิ้ม พริ้มเพรา เจ้าคราใด ต้องเป็นไข้ ด้วยพะวง หลงนวลนาง ฝากกลอนมาเยี่ยมไข้ด้วยค่ะ.......
31 มกราคม 2550 10:31 น. - comment id 651010
คุณ ชูรส ขอบคุณอย่างยิ่ง ครับการไม่สบายทำให้ผม รู้สึกว้าเหว่จริงๆครับ พอลุกขึ้นได้ก็คิดถึงเพื่อนๆ จึงเขียนกลอนฝากไว้ให้คลายเหงาครับ ผมเองนั้น รักกลอนมาตั้งแต่เด็กๆแล้วสิ่งนี้แหละที่ช่วยผมมาก ในการระบายอารมณ์ได้เป็นอย่างดีขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
31 มกราคม 2550 10:39 น. - comment id 651012
คุณ เบรฟฮาร์ท ขอบคุณมากครับ ขอบคุณยิ่ง แก้วประเสริฐ.
31 มกราคม 2550 10:45 น. - comment id 651013
คุณ แมงกุ๊ดจี่ ครับอากาศปรวนแปรยิ่งนัก ผมเลยปรับร่างกาย ไม่ทันแย่เลยครับ ขอบคุณมากที่เป็นห่วงครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
31 มกราคม 2550 10:51 น. - comment id 651015
คุณ ห้วงคำนึง ครับผมแสนจะดีใจมากที่มีคนที่เขียนกลอน คล้ายคลึงผมนับเป็นตัวแทนผมได้คนหนึ่งครับ คงจะมีหลักการณ์เหมือนดังผมแน่เลยเชียว การจีบสาวสมัยนี้ใช้กลอนไม่ได้ผลเสียแล้วล่ะครับ นอกจากความปลิ้นปล้อนอย่างเดียวถึงจะสำเร็จ ไม่เหมือนคนที่เขียนกลอนมีแต่ความจริงใจเพราะ ต้องใช้ใจเราเป็นแม่บทในการเขียน ผมเองรักกลอน มากรักมาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว ฝึกจนเรียกว่า จิตเป็นกลอนกลอนเป็นจิตใจเป็นกลอนกลอนเป็นใจ หากฝึกเอาไว้จนคล่องแล้ว ก็สามารถจะแต่งได้ ทุกขณะจิตไม่ว่าในกรณีใดๆก็ตาม การฝึกนี้ไม่ต้อง ร่างก่อนเขียน มันจะเกิดขึ้นเองถ้าเราต้องการ มันจะออกมาเองแต่สิ่งสำคัญต้องให้อยู่ในฉันทลักษณ์ เป็นแม่บทสำคัญครับ แก้วประเสริฐ.
31 มกราคม 2550 10:55 น. - comment id 651016
คุณ whitelily ครับหากเข้ามาในนี้ก็ไม่เดียวดายหรอกครับ แต่ผมไม่ได้เข้ามาเพราะอาการเจ็บไข้ได้ป่วยพึ่ง จะค่อยยังชั่วมากจึงมาเขียน หากเข้ามาได้รับความ เมตตาสงสารผมจากที่นี้มากทำให้รู้สึกสดชื่นมาก ครับเพื่อนๆในที่นี้มีคนรักผมมาก แต่หากอยู่คนเดียว ก็จะเกิดความว้าเหว่หงอยเหงามากครับ นอนแล้ว ทานยาเป็นประจำครับ อยู่เฉยๆจิตใจฟุ้งซ่านมากครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
31 มกราคม 2550 10:57 น. - comment id 651017
คุณ กุหลาบขาว ครับจริงๆครับ นอนๆแล้วทานยา ทานเสร็จ แล้วก็นอน ไม่ได้ไปไหนก็เดียวดายจริงๆครับ จิตใจฟุ้งซ่านมากเลยครับ พอค่อยหายดีก็ได้ที่นี่ แหละที่ทำให้รู้สึกไม่ว้าเหว่ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
31 มกราคม 2550 11:00 น. - comment id 651018
คุณ ปราณรวี ขอขอบคุณยิ่งนักสำหรับกลอนอันแสนจะไพเราะ เพราะพริ้งจริงๆครับ ผมเป็นคนชอบกลอนยิ่งได้ กลอนมาปลอบใจด้วยแล้วยิ่งกว่าได้สิ่งอื่นใดเสียอีก ขอบคุณยิ่งนักขอบคุณจริงๆครับขอบคุณมาก แก้วประเสริฐ.