เป็นเพราะอารมณ์กวีที่อ่อนไหว หรือว่าใจดวงนี้ที่ไหวหวั่น สุข ทุกข์ เหงา เศร้า และรัก คละเคล้ากัน เรียบเรียงอารมนั้น กลั่นใส่ในบทกวี.. เป็นแค่เพียงบทกวีสมัครเล่น ไม่ได้เป็นถึงบัณฑิตศิลป์อักษร แค่ขีดเขียนเปลี่ยนความรู้สึกเป็นคำกลอน เก็บไว้เป็นอนุสรณ์ของอารมณ์ คำง่ายง่ายหลายคำนำมาร้อย คำลอยลอยด้อยสัมผัสสละสลวย คำเก่าเก่าซ้ำซ้ำทำงงงวย บรรดาครูกวีโปรดด้วย ช่วยให้อภัย บทกวีไม่ค่อยมีฉันทลักษณ์ ทั้งยังไม่ตระหนักเรื่องภาษา น้อมเคารพกวีเก่า เราขอขมา จากบรรดากวีสมัครเล่น เช่นดังเรา... -------------------------------
31 มกราคม 2545 14:32 น. - comment id 32993
ถูกใจค่ะ ในวงกวีคงไม่ขีดจำกัดหรือสิทธิใดมากีดขวางไม่ให้เราคิดแระเขียนใช่ไหมค่ะ
31 มกราคม 2545 15:37 น. - comment id 33006
จะว่าดีก็ดีไม่มีเสีย กลอนนัวเนียเปะปะอย่าทับถม มิได้เก่งอวดอ้างเข้าข้างตน เพียงแค่สนใจรักจักแต่งกลอน
31 มกราคม 2545 15:54 น. - comment id 33007
ถูกใจจริงจริงนะ รู้มั๊ยจ๊ะเราก็เป็น ชอบเขียนไว้อ่านเล่น ไม่ค่อยเป็นเช่นกวี ^_*
31 มกราคม 2545 21:17 น. - comment id 33055
จะมือใหม่มือเก่าเข้าถึงจิต ลายลิขิตเขียนความก็หวามไหว หากลายสือสื่อส่งตรงดวงใจ ก็เรียกได้บทกวีที่งดงาม กลอนบทนี้ของ Gemies ใช้คำได้งดงามมากครับ ===================================
1 กุมภาพันธ์ 2545 01:54 น. - comment id 33125
ถูกใจมากเลย....
1 กุมภาพันธ์ 2545 10:32 น. - comment id 33193
ดีใจมากครับที่เพื่อนๆ ชอบกลอนบทนี้ ก็จะพยายามแต่งให้ดีดีขึ้นไปอีกครับ ขอบคุณครับ...
4 กุมภาพันธ์ 2545 20:03 น. - comment id 33766
ตรงกะเราเป๊ะเลยกลอนบทนี้อ่ะ