ใจดวงน้อยลอยไปในความมืด ลืมความจืดจนสิ้นอินทรีย์สาร ใจดวงน้อยลอยไปในหมู่มาร สุขสำราญรื่นเริงบันเทิงใจ มีเสียงหนึ่งร้องอยู่ไม่รู้เงียบ มันแทงเสียบใจน้อยพลอยหวั่นไหว ใจดวงน้อยจึงหยุดทรุดลงไป และก็ไม่มีแรงแบ่งมาบิน เสียงหนึ่งนั้นบอกใจให้ลุกขึ้น ใจจึงฟื้นพลังดั่งผาหิน เสียงหนึ่งนั้นปั้นข้าวเอาให้กิน ใจน้อยดิ้นคึกคักเกินพักคอย ใจดวงน้อยลอยไปในความแจ้ง แสงสีแดงของไฟไม่เหงาหงอย เสียงหนึ่งนั้นทอดทางร่างแนวรอย ใจดวงน้อยเดินตามทุกยามเอย