ตั้งแต่นี้ต่อไป...........................ขอหัวใจของข้าเอ๋ย จงลืมความคุ้นเคย....................ให้ผ่านเลยกับเวลา หยุดร้องคร่ำครวญถึง................หรือคำนึงละเมอหา คอยใครให้กลับมา...................เพราะรู้ว่าไม่มีทาง เหมือนเดินตามตะวัน................มิใกล้กันระยะห่าง ความจริงอยู่ตรงกลาง................คอยกั้นขวางระหว่างเรา ทำได้แค่ทำใจ..........................อาจหวั่นไหวในเงียบเหงา อาจเผลอเพ้อถึงเงา...................กับความช้ำเพียงลำพัง ต่อไปไม่โหยหา.........................ปาดน้ำตาคราเคยหลั่ง เก็บฤดีที่ผุพัง............................รอร่างฝังคืนผืนดิน
ketana 8 ม.ค. 2550 17:41 น. - ID 97024 
1245
3
0
9 มกราคม 2550 16:54 น. - comment id 644759
เงียบเหงาเศร้าใจแท้ มีดวงแดแต่ไร้หวัง รักสิ้นมาภินท์พัง ความจีรังมิเคยมี
9 มกราคม 2550 17:07 น. - comment id 644769
ภายใต้เปลือกอันเปราะบาง มีความอ้างว้างเป็นรังไหม พบความมืดมิดอยู่ชิดใน รอปีกใสโลกใหม่ชีวิตเดิม
9 มกราคม 2550 20:45 น. - comment id 644856
เพียงรอยเท้าบนผืนทราย เลือนสลายปลายทางฝัน เผชิญพายุพร่าพรายใต้เงาตะวัน ริ้วรอยอันยากหายอยู่กลางใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
