ฉันหายไปจากโลกตัวอักษร เหลือแค่เพียงร่างเงาของบทกลอนที่เพรียกหา เศษกวีและชีวิต เศษความคิดที่เกลื่อนตา เท่านั้นที่ย้ำว่า ฉันเคยภูมิใจนักหนาในงานกลอน ไล่ระเรื่อยไปตามภาษาที่บ้าเขียน ให้รับรู้ถึงกระแสกวีไหลเวียนในวันก่อน ปวด แปลบ แปลก ปะปนไปเมื่อนึกย้อน ในยามความฝันไหวอ่อน และแอบซ่อนอยู่ภายใน ไร้แล้วซึ่งแรงเริงระบำ ไร้แล้ววิญญาณวรรณกรรมที่พริ้วไหว มีเกิด มีดับ มีสูญลับ และจากไป เหลือเพียงความว่างกลวงในหัวใจที่ล่าไล่เป็นเงา บทกวีวันนี้จึงมีแต่บ่นบ้า ไม่แฝงปรัชญาคติฉลาดด้วยขลาดเขลา ไร้สาระ ล่องลอย บางเบา ไม่อาจเก็บเอาสารัตถะต่างๆนานา ฉันหายไปจากโลกตัวอักษร และแอบซ่อนอยู่หลังกระดาษหนาๆ บ่มเพาะตัวตนเพื่อไม่นานวันหนึ่งข้างหน้า ฉันจะกลับมาเผชิญชะตากับโลกกวี
เสี้ยว 5 ม.ค. 2550 11:45 น. - ID 96915 
1747
4
0
5 มกราคม 2550 12:35 น. - comment id 643442
haipoem ยังเหมือนเดิม ผู้คนบางคนก็ยังคงเป็นคนเดิม ๆ คนเดิม ๆ บางคนก็มีพฤติกรรมคงเดิม thaipoem ยังอยู่ที่เดิม ผู้คนบางคนเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม คนเดิม ๆ บางคนก็มีพฤติกรรมไม่เหมือนเดิม thaipoem ... เดิม เดิม
5 มกราคม 2550 12:52 น. - comment id 643444
จากความคิดจิตใจที่ไหวอ่อน จากความรู้สึกที่ยอกย้อนหลากหลาย เกิดเป็นบทกลอนมากมาย ที่ซ่อนอารมณ์อย่างแยบคายบรรยายความ ...................... เคยคิดจาหายไปจากโลกกวีนี้เช่นกันค่ะ แต่ต้องกลับมาเพราะลืมหัวใจเอาไว้อ่ะจ้า
5 มกราคม 2550 13:01 น. - comment id 643450
ฉันหายไปจากโลกตัวอักษร ที่เคยสื่อสะท้อนความอ่อนหวาน เหมือนดั่งว่าความเศร้าเฝ้าร้าวราน จนไม่อาจจะต่อสานงานกวีแต่งได้ดีมากเลย ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
5 มกราคม 2550 13:28 น. - comment id 643464
โลกกวีอยู่เพียงปลายนิ้วและปลายสมอง ทุกสิ่งคือศิลปะที่ถูกสร้างมา
5 มกราคม 2550 19:16 น. - comment id 643614
ช่วงที่เราห่างไปพอเรากลับมาอีกทีอาจจะมีบ้างที่รู้สึกไม่เหมือนเดิม แต่ถ้าเรายังรักบทกวีเหมือนเก่าตัวตนของเราจะกลับมา...บทกวียังคงโลดแล่นอยู่ในใจไม่ห่างหายไปแน่นอนจ๊ะ เสี้ยว
5 มกราคม 2550 22:24 น. - comment id 643662
ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นนะคะ...ดีใจจัง
5 มกราคม 2550 22:58 น. - comment id 643675
ฉันก็หายบางหน และบางหนก็กลับมา
6 มกราคม 2550 21:16 น. - comment id 643875
ซึ้ง ถึงวิญญาณ คารวะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
