ก็ค้นก็หากันเรื่อยไป เหนื่อยใจหรือยังเธอจ๋า เพียงหยุดสักนิดแล้วมองมา คนที่หาที่แท้อยู่ไม่ไกล คนเราบางครั้งแปลก เมื่อครั้งแรกไม่มองคนใกล้ๆ เฝ้าครวญหาแต่คนอยู่ห่างไกล ละเมอไปใช่กระต่ายหลงจันทร์เพ็ญ บางครั้งเหมือนฟ้าแกล้ง ให้ออกแรงค้นเท่าไหร่ก็ไม่เห็น เพียงนั่งพักปล่อยใจให้เย็นๆ ก็จะเห็นสิ่งที่ค้นหามานาน มองโลกแห่งความจริงกันเถิด อย่าเตลิดกับความฝันอันแสนหวาน จงตื่นเถิดมองโลกต่างจากวันวาน ก้าวเดินผ่านอย่างเข้มแข็งแรงพลัง เพียงความหวังความฝันใช่ความจริง อย่าจมดิ่งห่วงลึกแห่งความหวัง รู้สติเตือนตนให้จีรัง อย่ากักขังใจเพ้อละเมอไป คนในฝัน ยังไงก็คือฝัน ไม่มีวันเป็นจริงเธอเห็นไหม ที่จำเป็นดอกนะคือหัวใจ ต้องใช้หัวใจมองใช่สองตา หนังหน้าเต่งเด่งดึ๋งเดี๋ยวก็ย่น ไม่คงทนเหมือนหัวใจหรอกเธอจ๋า ยิ่งนานวันยิ่งเหนียวแน่นแจ่มนัยน์ตา กาลเวลามิพรากใจเราจากกัน รูปหล่อพ่อรวยดูสวยหรู ไกลสุดกู่เกินเพ้อละเมอฝัน ในนิยายหรอกนะเคยอ่านกัน ตื่นจากฝันลืมตาหาความจริง
3 มกราคม 2550 15:46 น. - comment id 642909
หยุดค้นหยุดพักความรักไว้ หยุดการเดินทางหัวใจที่ตรงนี้ หยุดเหงาหยุดเศร้า...เขลาสิ้นดี หยุดไว้ใจคนที่หลอกลวงกัน ............... บางทีก้อห้ามไม่ได้ที่จะคิดถึงคนในฝันอ่ะจ้า แต่ก้อเข้าใจค่ะว่าเค้าคงไม่มีอยู่ในความเป็นจริง...เพราะไม่มีใครสมบูรณ์แบบแม้แต่ตัวเราเอง
3 มกราคม 2550 15:48 น. - comment id 642910
รักในโลกเสมือนจริง คล้ายๆอิงนิยาย แต่สุขใจที่ได้คิดถึง แบบนี้ไหมคะ
3 มกราคม 2550 16:03 น. - comment id 642917
แวะมาเยี่ยมค่ะ
4 มกราคม 2550 20:33 น. - comment id 643295
เพียงเตือนใจใครบางคน ให้หลุดพ้นความลุ่มหลง เรื่องความรักอย่างมงายจงหัดปลง แต่ก็คงได้แค่บอกได้แค่เตือน .......................................... ขอบคุณค่ะที่เข้ามาเยี่ยม กลอนบทนี้ไปแอบนั่งมองคนคุยกันในแชตแล้วได้แรงบันดาลใจมา คนในฝันมีไว้ฝัน แต่ต้องแยกความจริงกับความฝันให้ได้นะคะ
4 มกราคม 2550 20:37 น. - comment id 643298
เป็นกระต่ายใต้เงาจันทร์ตาหากค่ะม่ายช่ายหลงจันทร์เพ็ญ