" อยากจะได้สิ่งไหนฉันให้หมด " ยังคิดคดหักหลังน่าชังเหลือ คำว่าพอมีไหมให้จุนเจือ หรือเป็นเหยื่อหลอกใช้ไปวันวัน ทนทดท้อทรมานมานานแล้ว ที่ผ่องแผ้วลบเลือนเหมือนผกผัน ฉันคนเก่าหมดค่ามารำพัน ปลดปล่อยฉัน..เถิดหนาโปรดการุณ ถูกพันธนาการรานชีวิต ใครลิขิตดั่งถูกสาปบาปกรรมหนุน ชั่วชีวิตคิดมาแสนทารุณ วอนผลบุญนำทางกระจ่างชีวี
3 มกราคม 2550 07:44 น. - comment id 642724
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณมายาวี ปีใหม่แล้วคงชินกับพันธนาการ ถ้าไม่ชินก็มาปลดพันธนาการกันค่ะ อิอิ
3 มกราคม 2550 10:30 น. - comment id 642791
คิดถึงจังล่ะ.... เหมือนพันธนาการรานชีวิน มิเคยสิ้น...ติดตามคอยหยามหยัน อยากปลดสิ้นให้ห่างทางชีวัน ปลดปล่อยมัน...จากใจให้เปล่าดาย... คิดถึง มจมจ อลด... เมื่อคืนสาวภูไทไปฟังลำมาหวา..คริ ๆ
3 มกราคม 2550 11:23 น. - comment id 642813
ยากนักที่จะหลุดจากพันธนาการหัวใจ