คราหน้าหนาวใจหนาวกายสั่น คืนและวันผ่านผันวันเหน็บหนาว หนาวแล้วหนาวหนักในทุกคราว กายแตกร้าวมิคลายหนาวเพราะห่างไกล ยอดเขาปลายท้องฟ้าเย็นหนาวเห็บ ยากจะเก็บอาการหนาวเพราะร้าวไหว มีเพียงไออุ่นร้อนของกองไฟ ช่วยให้ใจอุ่นขึ้นบ้างในบางวัน โรงเรียนบนยอดเขาของเรานี้ ไม่เคยมีเสื้อกันหนาวเราหนาวสั่น พ่อแม่ไม่มีเงินมาแบ่งปัน ทำให้ฉันต้องทนร้าวหนาวกายา ....................... เพราะเราอยู่ไกลในหุบเขา มีเพียงแค่เงาของแผ่นฟ้า อาศัยกองฟืนบนพสุธา ช่วยคลายหนาวในกายา..ให้บรรเทา ลมหนาวพัดมวลหมอกยามนี้ เหมือนเพิ่มดีกรีความเย็น..ในหุบเขา แบ่งปันน้ำใจ...ให้พวกเรา เพราะรู้ว่าพวกเจ้า...คนไทย..ไม่ทิ้งกัน
21 ธันวาคม 2549 14:24 น. - comment id 638527
เอาเพลงนี้อีกครั้งแล้วกัน เหมาะๆๆ สายลมหนาวพัดโบกโบย พริ้วดูแล้วสวยใสๆ เย็นลมเย็นไหวๆ สวยงาม บ้านอยู่ไกลทุรกันดาร โรงเรียนอยู่หลังเขา มีแต่เราพวกเรา ไม่มีใคร ** ยามร้อนแสนร้อน ยามหนาวก็หนาวถึงใจ ไม่มีผ้าห่มคลุม...กาย โรงเรียนมีครูหนึ่งคน ครูผู้เสียสละตน อดทนอยู่ห่างไกล ความสบาย ใช่จะวอนให้เห็นใจ ความสำนึกต่อเพื่อนไทย ไทยกับไทยไยแตกต่างกัน โรงเรียนของหนู อยู่ไกล ไกล๊ ไกล อยากให้คุณๆ หันมอง... โรงเรียน...ของหนู เพลงนี้แหละ โรงเรียนของหนู+เสียงพี่ปูนี่...ได้อารมณ์พาลหวลไห้มากๆ
21 ธันวาคม 2549 15:01 น. - comment id 638541
คนไทยไม่ทอดทิ้งกันค่ะ
21 ธันวาคม 2549 17:42 น. - comment id 638605
เบียร์สักแก้ว สองแก้ว น่าจะทำให้อุ่นขึ้นนะ ส่วกับแกล้มน่ะ ส่งมาทางนี้...ก็แล้วกัน
30 ธันวาคม 2549 08:14 น. - comment id 641611
1 มกราคม 2550 02:26 น. - comment id 642155