ลมหนาวกับผ่าวเพลิง ลมหนาวเหน็บหนำญ้ำหนาว ไม้ลู่กรูกราวกิ่งก้าน แม้ลมแรงล่องพ้องพาน เพลิงกรานไม่ผ่อนร้อนรน โรงเรียนของเราน่าอยู่ เพลิงจู่โจมพล่านผลาญป่น คุณครูใจดีทุกคน ต้องลี้หนีพ้นภัยเพลิง ใครเผา ใครเผา ใครเผา ร้ายรุมรุกเร้าเริงเหลิง โอ้! พวกอาธรรม์บันเทิง หยันหยาม ยุ่งเหยิง ย่ำยี สงสารเด็กเอ๋ยเด็กน้อย ผู้ใหญ่ใจถ่อยเหลือที่ เด็กมั่นหมั่นเพียรเรียนดี ร้างไร้ไม่มีที่เรียน แค้นเคียดเกลียดใครไหนหรือ? จึงหือห้ำหั่นให้เหี้ยน หรือแค้นเด็กผู้รู้เพียร จึงเผาให้เตียนตามตาม ลมหนาวโหมนำย้ำหนาว เพลิงห้าวฮึกฮือฤาห้าม ยิ่งหนาวยิ่งร้ายรายลาม ใดเล่าเพลาความแค้นเคือง??? (๒๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๙)
ตราชู 21 ธ.ค. 2549 08:59 น. - ID 96416 
896
1
0
21 ธันวาคม 2549 13:50 น. - comment id 638516
....แสนสงสาร เด็กไทย ไร้คนแล ไม่มีแม้น ความรัก จักสรรให้ ขาดเมตตา ขาดซึ่ง กำลังใจ จากผู้ใหญ่ ไม่ปราณี นี่หรือคน ( ไทย )
21 ธันวาคม 2549 14:16 น. - comment id 638525
สายลมหนาวพัดโบกโบย พริ้วดูแล้วสวยใสๆ เย็นลมเย็นไหวๆ สวยงาม บ้านอยู่ไกลทุรกันดาร โรงเรียนอยู่หลังเขา มีแต่เราพวกเรา ไม่มีใคร ยามร้อนแสนร้อน ยามหนาวก็หนาวถึงใจ ไม่มีผ้าห่มคลุม...กาย โรงเรียนมีครูหนึ่งคน ครูผู้เสียสละตน อดทนอยู่ห่างไกล ความสบาย ใช่จะวอนให้เห็นใจ ความสำนึกต่อเพื่อนไทย ไทยกับไทยไยแตกต่างกัน โรงเรียนของหนู อยู่ไกล ไกล๊ ไกล อยากให้คุณๆ หันมอง... โรงเรียน...ของหนู
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
