ใครก็ได้สักคนช่วยฉันที พาฉันหนีความอ่อนแอที่สั่งสม ช่วยผลักดันให้ฉันพ้นจากโคลนตม ที่หมักหมมเลอะเทอะเปรอะเปื้อนใจ ขาเคยยืนมือเคยหยัดยั้งอยู่ได้ ด้วยหัวใจไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งไหน แม้อาจล้มคลุกคลานมากเพียงใด ไม่หวั่นไหวด้วยศรัทธาจากแรงใจ แต่วันนี้หมดแล้วซึ่งศรัทธา ใจเหนื่อยล้าอ่อนแรงสู้ไม่ไหว มันหมดแล้วทั้งแรงกายและแรงใจ มันหมดไป..พร้อม พร้อมใจที่อ่อนแอ
29 มกราคม 2545 00:29 น. - comment id 32621
ฉันไม่อาจเป็นแขนขา... จะนำพาเธอก้าวย่างสู่ทางฝัน แม้ไม่อาจเดินเคียงข้างอย่างต้องการ ตรงเส้นชัยของเธอนั้น...ฉันจะรอ จะมาเป็นคนแรก..และจากไปเป็นคนสุดท้าย ^-^
29 มกราคม 2545 05:17 น. - comment id 32630
มาให้แรงใจคนที่สองจ้า น้องเล่..... เอาไปหมดใจเลย....
29 มกราคม 2545 05:49 น. - comment id 32636
ความรู้สึกนี้อยู่ไม่นานนักหรอกค่ะ ใครบางคนเคยบอกเสี้ยวว่า ให้อดทนผ่านวันนี้ไปให้ได้ แล้วพอวันเวลาเหล่านี้ผ่านไปแล้ว โลกจะสดใสกว่าที่เคยเห็นหลายเท่าเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ
29 มกราคม 2545 09:25 น. - comment id 32661
อ่อนแอคือก้าวแรกให้เข้มแข็ง ให้แข็งแรงอย่าหวั่นไหวใจสับสน ให้ก้าวเดินเต็มเท้าเพื่อผจญ ทางวกวนอย่ายอมแพ้สู้ต่อไป มองรอบข้างคนพิการโลกมืดหมด น่ารันทดยังแย้มยิ้มไม่หวั่นไหว เราโชคดียังมีตามีดวงใจ มองโลกสวยฟ้าใส..มีคืนฝันวันแสนดีที่จะหมุนคืนกลับมา...