ดึกสงัด...ชายสูงวัยผู้หนึ่งยังคงนั่งอยู่นอกชาน บรรยากาศภายนอกเงียบสงบ แต่ภายในจิตใจเขากลับมิเป็นเช่นนั้น เรื่องราวมากมายวนเวียนอยู่ในห้วงคิดคำนึง พร้อม ๆ กับคำถามที่ดูเหมือนไร้คำตอบอีกหลายข้อ ภาพอดีตตอกย้ำให้เขายิ่งเจ็บปวด ความรักของเขาดูไร้ค่า...เมื่อผู้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขไม่เข้าใจและต่อต้าน ความรู้สึกเก็บกดภายในพรั่งพรูลงบนกระดาษแผ่นน้อยในมือ ก่อนจะเดินเอาไปแปะไว้ที่หน้าห้องลูกชาย ********************* อาจจะดูเหินห่างเป็นบางครั้ง อาจจะดูจริงจังเป็นบางหน อาจจะดูเกรี้ยวโกรธไม่อดทน อาจจะดูชอบบ่นสับสนความ อาจจะดูไม่รักเจ้าเท่าก้บแม่ อาจจะดูไม่แยแสแม้ไต่ถาม อาจจะดูเอาแต่ใจไม่ได้ความ อาจจะดูว่าบุ่มบ่ามวู่วามเกิน แต่ที่จริงพ่อแสนห่วงเจ้าดวงขวัญ อีกรักมั่นพ่อนั้นไซร้ใช่ผิวเผิน แม้บางคราวดูราวกับหมางเมิน แต่ที่จริงห่วงเหลือเกินเจ้าลูกยา เหตุด้วยเจ้าคือเลือดเนื้อคือชีวิต คือดวงจิตคือทุกสิ่งของพ่อหนา คือหัวใจคือสายเลือดคือแก้วตา สิ่งล้ำค่าที่ค้ำจุนหนุนชีวี พ่อหวังว่าสักวันเจ้าจะเข้าใจ ครั้นเติบใหญ่คงประจักษ์เป็นสักขี เข้าใจรักความอาทรและหวังดี ที่พ่อนี้พลีเพื่อเจ้าแต่เยาว์วัย แม้จะดูเหินห่างบ้างเป็นบางครั้ง แม้จะดูขึงขังไม่สดใส แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด อยู่ที่ใจพ่อรักเจ้า....เนานิรันดร์ ************************** เขาเหลือบมองกระดาษแผ่นน้อยนั้นอีกครั้ง มือทั้งสองยกขึ้นอธิษฐานขอให้ลูกชายเข้าใจเขา....สักวันหนึ่ง และแล้วประตูห้องนอนก็ถูกปิด พร้อม ๆ กับเสียงถอนหายใจที่ทอดยาว ** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
27 พฤศจิกายน 2549 09:06 น. - comment id 631277
ลูกชาย ... ที่ไม่เข้าว่าพ่อรักรึเปล่า เพราะว่าเจ้าอยู่ห่างไร้ความหมาย รักของพ่อเลือกรักหญิงหรือชาย หรือมุ่งหมายอย่างไรไม่เข้าใจ ...ทำไมพ่อถึงให้มาอยู่นี่ อธิบายหนูคนดีบ้างได้ไหม สิ่งรับผิดชอบแสนยากลำบากใจ แล้วทำไมต้องเป็นหนูแต่ผู้เดียว.. ..........รักพ่อ...........................
27 พฤศจิกายน 2549 09:21 น. - comment id 631284
ช่วนแต่งฉันท์เกี่ยวกับพ่อ ให้หน่อยค่ะ ศัก 2 บท จาเอาไปส่งอาจารย์ ขอบคุณนะคะ
27 พฤศจิกายน 2549 12:36 น. - comment id 631367
พ่อเอมไม่เหมือนพ่อของใครหลายหลายคนตรงที่ พ่อเอมแสดงออกว่าพ่อห่วง พ่อให้คำปรึกษาเอมเสมอ พ่อแสดงออกทั้งภาษากายและภาษาพูด แต่พ่อของเอมมีสิ่งที่เหมือนกับพ่อของคนอื่นอื่น คือรักลูกที่สุด .... เอมรักพ่อมากค่ะ ... พ่อเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เอมมีและเอมพยายามทำให้ได้เหมือนพ่อ เพราะรู้ว่าเอมคงทำไม่ได้เท่าพ่อหรอก ...