(ฝ่ายชาย) เอ๊ะ ! ผู้หญิง กลิ่นสกังซ์ แม่ช่างตื้อ อุตส่าห์ดื้อ เดินที่อื่น อย่างรีบเร่ง จะพูดบอก ตรงตรง เราก็เกรง จะหาว่า มาข่มเหง ทำร้ายใจ ฮ่ะ ! นั่นเธอ เปิดปากพูด ออกมาแล้ว โอ้แม่แก้ว กลิ่นวิงเวียน เจียนคลื่นไส้ อุตส่าห์ก้ม ฝืนดมปาก แทบขาดใจ แล้วทันใด ทุกอย่างวูบ ไปกับตา (ฝ่ายหญิง) เอ๊ะ! ยอดชาย เป็นอะไร ใยล้มคว่ำ หัวขมำ ไปอย่างนั้น ล่ะคุณขา หรือว่าคุณ นั่นจ้อง ต้องมนตรา ถึงกลับว่า หน้ามืด ด้วยต้องใจ ยังงี้ต้อง ทำให้ เขาได้ฟื้น จำต้องฝืน จุมพิตปลุก จากหลับใหล พลางจุ๊บลง ตรงหน้า เขาทันใด ไม่ทันไร ชักกะแด่ว แล้วสิ้นลม เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ความเกรงใจบางครั้งก็เป็นบ่อเกิดของความหายนะมาสู่ตัวเอง หุ หุ หุ
24 พฤศจิกายน 2549 16:14 น. - comment id 630595
น่าสงสารผู้ชายจริงๆ เวรกรรมเวรกรรม เฮ้อ วิ่งหนีกลับบ้านใส่กลอนก่อนดีกว่ากลัวอ่ะ อิอิ
24 พฤศจิกายน 2549 16:15 น. - comment id 630597
อะไรจะขนาดนั้นน้อพี่หนูศรรก อิอิ ถึงสิ้นลมเลยหรือคะ
24 พฤศจิกายน 2549 16:48 น. - comment id 630613
5 5 5 5 5 ..... อีกฝ่ายเกรงใจ อีกฝ่ายหวังดี ... ก็นะคะ ... เอมขอหัวเราะอย่างเดียวแล้วกันนะคะ
24 พฤศจิกายน 2549 19:57 น. - comment id 630660
หนูศรรก... แบบนี้เรียกว่าฆ่าคนตายโดยเจตนานะคะ..
24 พฤศจิกายน 2549 20:49 น. - comment id 630678
ปากหนูศรรหรือเปล่าเนี่ยที่กลิ่นร้าย