ผู้หญิงกลิ่นร้าย..กะ..ผู้ชายขี้เกรง vol.1

ศรรกรา

(ฝ่ายหญิง)  ตื่นขึ้นมา  ขี้ตา  ไม่ทันเช็ด
รีบระเห็จ  ที่กระจก  ส่องดูหน้า
อุ้ย! นั่นใคร  ช่างดูดี  มีมนตรา
ดูแววตา  ไร้เดียงสา  สิ้นราคี
น้ำไม่อาบ  กลิ่นสาบตัว  ช่างฉุนฟุ้ง
ผมเผ้ายุ่ง  ยังดูดี  มีราศรี
ลูกใครหนอ  มองมุมไหน  ก็ดูดี
แต่งยังไง  ก็เข้าที่  ดูจับตา

(ฝ่ายชาย)  เอ๊ะ ! นั่นกลิ่นอะไร  คล้ายสกั๊งซ์
พอพิศดู  ถึงจังงัง  เฮ้ย! นั่นผี
ห่างตั้งเมตร  กลิ่นของหล่อน  ไม่มีดี
ผมเผ้าเจ้า  เหมือนรังที่  นกทิ้งนาน
รอยยิ้มเธอ  เจอกับตา  พาให้หวั่น
เอ๊ะ! นั่นฟัน ทุกซีกมี  เศษอาหาร
ดูช่างเขรอะ เลอะดำ  เหมือนเป็นปาน
เจ้าดวงมาน  ไม่เคยแตะ  แปลงซักที

(ฝ่ายหญิง)  อุ้ย! ชายหนุ่ม  คนนั้น  เขาจ้องฉัน
คงจะหลง  เสน่ห์นั่น เข้าแล้วเอ๋ย
จะวิ่งไป  หาเขา  เราไม่เคย
พ่องามเชย  จ้องอยู่ได้  ไม่อายคน
เพียงแค่ฉัน  ยิ้มพราว  แค่เท่านั้น
 ตะลึงงัน  ใครเข้าหา  ก็ไม่สน
ฉันเดินผ่าน  ก็ก้มหน้า  ทำพิกล
คงต้องมนต์   ฉันเข้าแล้ว  แหมทำอาย
เอ้าฉันยอม เสียเชิงหญิง  เพียงครั้งนี้
พลันเดินรี่  ด้วยทีท่า  งามเฉิดฉาย
อย่าเสเดิน  ที่อื่นเลย  พ่อยอมชาย
ทำตัวให้  สุขสบาย  เป็นกันเอง

**เหตุการณ์จะเป็นยังไง  โปรดติดตามตอนต่อไป ตอนนี้ก็เดา ๆ กันก่อนก็ได้ค่า